En daar, op een druilerige middag in Amstelveen, gebeurde het. Op het klamme kunstgras van RKAVIC. Zomaar.
Was het door de muts van coach Frank? Die was rood voor de verandering. Het beperkte aantal wisselspelers? De stormachtige nacht die er aan voorafging?
Zeker is dat de jongens van D2 afgelopen zaterdag 30 januari een nieuwe ervaring opdeden: zij verloren. Aan de ongeslagen status sinds de zomer van 2015 kwam een eind.
Dat D2 een keer zou gaan verliezen, wist iedereen wel. Je kan niet blijven winnen. De najaarskampioenen van 2015 promoveerden naar de tweede klasse en hadden de week ervoor al tegen Bloemendaal D2 gemerkt dat het anders voetballen is op het hogere niveau: de tegenstander geeft je minder ruimte en tijd. Alles moet sneller, gerichter. Ieder moment van onoplettendheid wordt direct afgestraft.
Toch kwam het verlies nog onverwacht. Want in Amstelveen domineerde het zwart-groen van Alliance eigenlijk de hele wedstrijd. De Haarlemse supporters langs de zijlijn zagen continu dat doelpunt in de lucht hangen, maar het viel uiteindelijk aan de andere kant.

Alliance ging goed van start. Joost gaf vanuit de 16 een strak schot op doel, maar de keeper voorkwam een vroege voorsprong. Jochem had snelle buitenspelers tegenover zich, maar bleef telkens cool en haalde direct de angel uit dreigende situaties. Toen de bal in het grote gat tussen keeper en Gijs Bakker terechtkwam, sprintten beiden in noodvaart op elkaar af. De alerte doelman was net iets eerder en voorkwam daarmee een doelpunt.
De achterhoede van Alliance was weer goed bij de les. Als het dan wat gevaarlijker werd, was er altijd weer net die punt van de schoen van Niek of de kordate ingreep van Tobias, waardoor de Amstelveners in de eerste helft nauwelijks in de buurt kwamen van de goal van Justin. Het spel werd op de andere helft gespeeld. Joost jaagde op het middenveld. Max kwam als middenvelder steeds vaker het zestienmetergebied binnen.
Maar de tegenstander verdedigde gedisciplineerd. De aanvoerder van de Amstelveners werkte plichtsgetrouw de balletjes over de zijlijn, als de spanning wat toenam. Er kwam nog een mooie pass van Tobias waarop Dylan uit kon halen. Voorlangs.

De tweede helft speelden beide teams minder op een kluitje. De ruimtes werden groter, de kansen navenant. Thomas maakte een prachtige rush naar de achterlijn en zette goed voor. Teun schoot naast. Vlak erna redde de keeper opnieuw een poging van Teun. Gijs Twee of, nog beter, Gijs Spee was zaterdag gastspeler. Dat was fijn, want spits Joppe is nog geblesseerd en Daan en Colin waren met school op skivakantie.
Gijs Spee gaf een paar keer vervaarlijke steekpassjes. Andere Gijs maakte een mooie dribbel naar en vervolgens langs de achterlijn. Weer net geen goal.
En toen kwam die ene uitbraak. Vlak voor enen. Een snelle aanvaller van RKAVIC rende weg bij Pjotr die de hele wedstrijd geconcentreerd zijn terrein bewaakte. Justin kwam uit zijn goal, de aanvaller schoot, Siebe probeerde dat te voorkomen. En scoorde zelf. 1-0.
De Amstelveners richtten zich op, Alliance was even de weg kwijt. Jochem voorkwam dat opnieuw een speler op Justin af kon gaan.
Daarna verplaatste het spel zich definitief naar de helft van RKAVIC. Gijs Bakker brak door. Miste de keeper de bal of werd hij geraakt door Gijs? Duidelijk was dat hij met zijn handen voor het gezicht over het veld rolde en Thomas scoorde. Maar de scheidsrechter had al gefloten, een scheidsrechter die overigens goed floot en dus niet opviel.
De keeper werd opgelapt en de laatste 5 minuten gingen in. Het ongeduld bij Alliance nam toe. Er sloop onrust in het spel. Er werd minder over de grond naar elkaar gespeeld. Een vrije trap van Gijs Spee was nog de grootste kans. Het eindsignaal klonk. Er waren Amstelveense supporters die zich kwamen verontschuldigen voor de uitslag.