Prachtig, knapperig fris voetbalweer en wat zou de koploper Alliance even een superieure demonstratie gaan geven tegen nummer 10, VVC. En het eerste half uur leek het er inderdaad op, dat de mannen van Koppen& Moring zich aan het Nederlands elftal spiegelden. Na een masterclass verdedigen stond de 3-0 (voor VVC!) op het bord. De VVC’ers hadden zich duidelijk voorgenomen zich niet in te laten zepen, vochten voor iedere meter, speelden de lange bal en wonnen bijna alle duels. Verbijsterd keken de supporters van Alliance elkaar aan. Kon dit ooit nog goed komen? Want spits David ontbrak, Ryan en Mattijs waren afwezig en rots-in-de-branding-Bram moest zelfs als vlagger worden vervangen, vanwege moeizaam ter been. En dan was invaller Young Kon, na een volledige wedstrijd met de C1, ook niet echt meer okselfris. Maar we hadden slechts 11 man, dus hij mocht de hele wedstrijd vol aan de bak. Kort voor rust maakte Sytze de 3-1, maar verder zat er niks in.
In de pauze zei Fred (is ie altijd zo’n optimist?) dat hij het nog wel 3-4 zag worden. Vertederd, maar ook wat medelijdend keken zijn mede-supporters hem aan. Het was maar te hopen dat de technische staf wat peper had meegenomen en inderdaad gaf Tim na de wedstrijd aan, dat hij in de kleedkamer opgemerkt had dat ‘er best wel een schepje bovenop mocht’. Ik mag wel zeggen dat er na de pauze inderdaad een schep, zeg maar 11 scheppen, bovenop gingen. Vanaf de 1e minuut werd VVC onder aanvoering van het ontketende middenveld (Koen, Folkert en Sytze) terug gedrukt. De achterhoede met Youri, Daan, Pim en Joel gaf bijna niks meer weg en als het dreigend leek greep Hugo gedecideerd in. Steeds meer kansen. Patrick probeerde het van afstand, Jelmer kreeg een goede kans uit een mooie pass van Folkert, maar de keeper redde. De supporters veerden op, maar keken ook bezorgd naar de klok: in de 1e tien minuten moest das Anschlusstor toch wel vallen! En dat lukte uit een corner: Folkert draaide in en Youri kopte snoeihard binnen. Na die 3-2 kreeg Jelmer de beloning voor een uitstekende tweede helft: uit een zeer subtiele pass (rechtervoetje) van Sytze verscheen hij alleen voor de keeper en schoof bedaard de 3-3 binnen. Dat smaakte naar meer! En ook Koen kreeg loon-naar –werken. Hij ving een zwakke uittrap van de VVc-keeper op, ging op rand van het penaltygebied met de alles-of-niets mentaliteit die de familie Wentinck kenmerkt, het duel aan met twee verdedigers, kwam daar winnend uit en rondde toen zwaar gehinderd fraai af.
Kortom mannen, het was niet goed voor mijn hart, maar wel balsem voor de ziel. Dank!