Voor de ME2-meiden was er nauwelijks vakantie. Na de gewonnen thriller bij SVIJ, stond zaterdag jl. de uitwedstrijd tegen Vitesse ’22 ME1, met wie we de tweede plaats deelden, op het spel. De meiden maakten er weer een adembenemende belevenis van.
In de 1e helft hoefde invaller-keepster Sterre, die het prima deed, geen enkele keer te vissen, want Brecht, Luca en de uitstekende verdedigende Floor hielden bijna alles tegen en als bijvoorbeeld hun gevaarlijke rechtsbuiten er door kwam greep Sterre goed in.

Voorin vochten Nikita en Annemijn verwoede duels uit met hun grote tegenstanders en op het middenveld werd onder aanvoering van Lena – die nog een mooie schietkans kreeg – flink gebikkeld. Pas laat in de eerste helft viel de openingsgoal. Luca onderschepte een bal, zag de ruimte en stoomde het hele veld over. Even raakte ze de bal kwijt, maar Danae schoot te hulp en toen haalde Luca hard uit: 0-1.
Na rust leek de beslissing te vallen, toen Isa zich herinnerde hoe snel ze is en hoe hard ze kan schieten; keihard en hoog verdween de 0-2 in de touwen.

Wellicht dacht iedereen dat nu de strijd gestreden was, maar daar dacht Vitesse – aangevuurd door een zeer vocale coach – duidelijk anders over. Eerst maakte die gevaarlijke rechtsbuiten de aansluitingstreffer en vervolgens zagen we een razendsnelle counter die 2-2 betekende. Poeh, dacht iedereen en we hadden dat nog niet gedacht of Vitesse liep ineens heel zelfverzekerd uit naar 4-2. Maar wie dacht dat onze meiden na zo’n klap (4 doelpunten binnen 10 minuten en nog maar 5 minuten te spelen) de moed opgeven, is duidelijk niet op de hoogte van de mentale gesteldheid van de Alliance E-dames! De mouwen werden opgestroopt en de onstuitbare Pien ondernam een van haar imponerende rushes en bereikte Annemijn, die heel rustig bleef en voor 4-3 zorgde. Vitesse bleef gevaarlijk, maar wij wonnen ineens meer duels en er kwamen kansjes. En in de allerlaatste minuut richtte Luca zich nog een keer op en ze haalde van afstand hard uit: 4-4.

Prachtig meiden!!! Ik ben weer apetrots.