“Wij worden kampioen” en “we scoren weer binnen twee minuten”. Nee, terughoudendheid of zenuwen vanwege de immense supportersschare, de media-aandacht en de grote belangen waren bij de meisjes en jongens van de F8 ver te zoeken. Dat is de kracht van de F8 (let op het subtiele rijm, zeg het even hardop!): ongebreideld enthousiasme en vertrouwen in eigen kunnen. Binnen die twee minuten schoot Tristan inderdaad schitterend raak van grote afstand: 1-0. Toen even later Twan de 2-0 binnenkegelde, begonnen enige ouders al aan de sluiting van de kinder-champagne te morrelen.

Vervolgens zagen we ook de valkuil van de F8: we hebben enige zeer begaafde pingelaars en een aantal kinderen die het van hard werken moeten hebben. Dit blijkt, zogauw wij een lekkere voorsprong hebben, week-in week-uit een riskante cocktail. De vedetten pingelen zich suf en zetten bij balverlies de handen zuchtend in de zij en de waterdragers voelen zich te groot om achter iedere tegenstander aan te sjouwen. Het niveau daalt snel, de tegenstander ruikt kansen en (dat is dan weer positief) de spanning stijgt. RCH had een paar pittige spelers en vijf minuten voor rust lag de bal inderdaad achter Mika. We hadden nog een paar mooie kansen (fenna, omar en twan), maar hun keeper was paraat.

De rust begon met een benauwde marge van 2-1. Veel gedronken en bemoedigende woorden van de technische staf, een nieuwe keeper (Gijs) en daar gingen we weer. Nu scoorde helaas RCH binnen twee minuten met een daverend afstandsschot: 2-2. Het kampioensschap hing aan een zijden draadje. Toen stonden er echter nieuwe bikkels op. “When the going gets tough, the tough get going”. Gijs hield de rest van de match op af en toe magistrale wijze (hoge bal, man alleen op hem af en een flitsende reactie met de voetjes) zijn doel schoon. Rif, de laatste weken toch al er goed, en Mans namen samen met de immer onvermoeibare Tristan het heft in handen. Achter hen hadden Luca en Kim (onze blondjes met steeds rodere wangen) hun tegenstanders steeds beter in hun greep, en Fenna en Mika deden zich voorin als moedige stormrammen gelden. De hoop in onze harten nam toe door een zondagsschot van Twan dat tussen de handen van hun verder zeer dapper keepende doelwachter door glipte. Die 2-3 voorsprong bleef lang op het bord staan. Ondanks de warmte bleef het tempo hoog en beide keepers moesten flink aan de slag. Tot vlak voor tijd Rif de beloning voor een prima wedstrijd kreeg en – jawel – zijn eerste competitiedoelpunt van flinke afstand tegen de touwen joeg: 2-4 en daarmee was de race gelopen en de buit binnen en konden wij de huid van de beer… Enfin, u snapt het bloemen, speech van “een official van de KNVB”, een beker, medailles en veel kinderchampagne. Meiden & kerels van de F8, het was een grootse afsluiting van een geweldig seizoen. Nog even een paar mooie toernooien en dan hebben jullie een heel goed 1^e F-jaar achter de rug.