Hoe vergaat het mijn jongens? Nu ja, laat ik het wat breder trekken; Hoe gaat het met onze jongens? En ‘ons’ heeft dan betrekking op slechts een select gezelschapje en wel de vaders en moeders van de oude D1, het kampioensteam, Arny’s mannen! Want zo zit dat nu eenmaal; winst, succes, glorie, we laven ons allen er aan en delen als het kan vol mee in een dergelijke prestatie van formaat. Maar wat als Marnix niet dat steekballetje op Jordy had gegeven of wat als Jordy ‘m verkeerd op z’n pantoffel had gekregen of wat als Overbos gewoon van HFC gewonnen had? Jaja, als, als, als….. dan waren ze roemloos 2^e geëindigd en waren het daarmede gewoon Arny z’n jongens gebleven en zeker niet die van ons, laat staan die van mij!

Alle dertien zijn bij Alliance gebleven, wat voor Alliance dus pure winst is. Geen Koninklijke, Edo, Haarlem of Ajax wist er één van ons in te lijven. Drie mennekes bleven in de D1 en de overige tien zijn keurig verdeeld over de C1 en C2 oftewel de C-selectie.

Gisteren stond D1 thuis op het programma tegen de Stormvogels en dat was op papier al een hele kluif. Zo niet is eigenlijk voor het coachduo Willem/Bas dit seizoen alles een moeilijke kluif, want beter dan een kampioenschap is niet denkbaar, je kan het alleen maar slechter doen. Dat is een gegeven, ga er maar tegenaan staan! Een 1-0 voorsprong werd door de Stormvogels teniet gedaan en omgebogen in 2-1. Op karakter werd het gelijkspel 2-2 binnen gesleept en daarmede weer een kostbaar punt in de tas.

C2 verging het niet heel anders, alleen wat extremer misschien. Een maar liefst 3-0 achterstand tegen Zandvoort werd hier teruggebracht tot een keurige 3-3. Ook hier weer karakter dus. En bij de C1 was het ook van een zelfde laken een pak. De brilstand, die niet van het bord leek weg te poetsen, werd op de valreep toch nog omgezet in 1-0 winst. Karakter ook hier en daarmede lijkt karakter het toverwoord. Karakter, waar de basis verleden jaar al voor gelegd is. En dat is even andere koek, dan we menigmaal horen en gewend zijn van onze Alliance-jeugd; te braaf, te lief, te aardig en woorden van die strekking.

Zaterdag 1 was daarentegen wel wat lief en met een 2-1 achterstand tegen de Koninklijke, besloot ik in ieder geval maar huiswaarts te keren. Koots Fred was dezelfde mening gedaan, zag weinig eventuele versterking voor de Veteranen en liet de wedstrijd ook verder voor wat het was. Op de valreep toch nog wel een meevallertje te melden voor de Veteranen en dat is een notering met stip op onze vaste lijst van invallers, van de heer Jeroen Spee, u kent ‘m wel; Te klein voor het tafellaken (lees; Zaterdag 1), te groot voor het servet (lees: Veteranen). Dacht hij! Maar geconfronteerd met de lijst van nieuwe aankopen, versterkingen van het eerste soort bij de Veteranen, wist hij niet hoe snel hij zich moest aanmelden bij Koots Fred. We heten hem welkom en wij hopen op veel speelminuten.

Maar het gaat natuurlijk om de zondag. Deze zondag een affiche om U tegen te zeggen; Alliance Veteranen – De Brug. Zo lang als ik nu langs de Haarlemse voetballijnen sta en dat is nog niet zo heel gek lang, een jaar of zeven pas, is De Brug voor mij een soort van magisch en mysterieus begrip. De Brug, nog nooit tegen gespeeld of zien spelen, staat eigenlijk synoniem voor; keihard, meedogenloos, bikkels, je bent je leven niet zeker, ik wil wel voetballen maar niet tegen De Brug. Kortom een club, die bij het noemen van de naam al rillingen oplevert en zorgt voor alles wat bij ’n voetballer dun door de broek kan lopen. Goed, dat was tot voor vier maanden terug. Toen werd ik dan eindelijk geconfronteerd met deze mannen als invaller van de Veteranen. Waarom had ik in godsnaam toegezegd? Dus daarom hoorde ik in de kleedkamer pas de naam van onze tegenstander. Ach, het viel allemaal reuze mee en twee weken later volgde nog een toernooitje aldaar en ook hier gold weer; zwaar overtrokken allemaal, het was een mooie middag, lekker gebald en een heerlijk pilsie na afloop met de mannen van De Brug. Niks mis mee.

Wat dat betreft lijkt sowieso het tij gekeerd in voetballand Haarlem en omstreken. Althans dat zou je mogen gaan denken na deze zondag. Alliance, niks te lieverdjes meer, maar jongens van karakter, waar tegen het lastig spelen is, knikkende knieën en naar verwachting dik puntverlies! De Brug, er kwamen deze zondag maar twee man opdagen en daarmee wisten ze de schade beperkt te houden tot slechts een 5-0 nederlaag, daar waar een dikker pak op de broek eigenlijk denkbaar was! Drie punten zo maar in de tas en dan maar een onderling oefenpartijtje zes tegen vijf. Fanatiek werd gewerkt aan de scherpte, de positionering, het combinatiespel en wat al niet meer. Nu ja, ik zei het al verleden week; de heren veteranen doen de komende weken nog van zich spreken. Zie hier, de eerste stap is gezet!

VeterArie