De E1 van HFC Haarlem bestaat uit spelers van hun E2 van vorig jaar, die al een jaar hoofdklasse achter de rug hebben! Daar werden ze derde, net achter onze onvolprezen E1 van vorig jaar. Ze zijn aangevuld met wat talentvolle jongens, die de scouts overal hebben weggehaald. Bijna allemaal jaargang 1999, dus leeftijdsgenoten van onze boys (normaal speel je tegen Haarlem en Ajax tegen jongere jongens). Interessant detail: een van onze beste spelers van vorig jaar is door Haarlem gescout en heeft die E1 (nog) niet gehaald.

Kortom, het was met een enigszins bezwaard gemoed dat wij zaterdagochtend om 8.00u aan de Jan Gijzenkade verschenen. De jongens leken vooraf niet echt onder de indruk, maar in de 1e helft zag je een paar spelers met net even minder vertrouwen het duel ingaan. Haarlem zette ons vast, maar ze hadden een heupzwaai op Wesley nodig om na en kwartier uit een doorbraak te scoren. Meteen daarna schoot Robbie, die bijtijds ongrijpbaar was, uit een counter op de paal. Een ongelukkige glijpartij in de verdediging bracht hun sterkste aanvaller vrij voor Nils en hij schoof beheerst - en volgens 99% van de aanwezigen onhoudbaar - in de hoek (mooi detail: Nils vond dat hij die bal had moeten hebben: hij had er de pest in dat hij hem niet had).
In de rust merkten de coaches dat de mannen toch steeds meer moed hadden gekregen, ondanks de 2-0 achterstand. En dat bleek! Het kan nog, riepen ze tegen elkaar, er werden mouwen opgestroopt en ze zagen er vastberaden uit. Tot afgrijzen van het Haarlem-publiek nam Alliance het initiatief over, ze wonnen bijna alle duels en het regende kansen. Joel dreef achterin hun sterkste aanvallers tot waanzin doordat hij alles won. Ook Marijn, Bas en Wesley speelden dermate sterk, dat Bas eigenlijk bij iedere balverovering mee naar voren durfde. Hun keeper had het veel drukker dan onze Nils. Nils bleef goed attent bij uitvallen, maar hun keeper moest een schot van Bas onder zijn lat wegranselen en hij had zijn handen vol aan schoten van Robbie en Youri. Grappig was hoeveel branie en bluf er in deze E1 schuilt. We zagen Mattijs echt tegenstanders dollen, Jesse draaide met een Zidaantje tussen twee tegenstanders uit, Robbie gooide er schaar na schaar uit en Bas zag ik minimaal twee tegenstanders ‘poorten’ en ook Marijn liet zien dat hij de creativiteit heeft waardoor hij op het middenveld nog beter tot zijn recht komt dan achterin. Wesley was dichtbij een doelpunt met een kopbal, Mattijs knalde op de lat, Youri omspeelde de keeper en schoof uit een moeilijke hoek op de paal. Maar het pechduiveltje zat boven op de lat van de Haarlem-keeper en mikte op onze aanvallers. Pas een paar minuten voor tijd scoorde Youri de aansluitingstreffer. De laatste twee minuten beperkte Haarlem zich tot de bal wegschieten.
Mannen, het lijkt er op dat de beker-competitie hiermee voor ons ten einde is (al heeft DSS me beloofd er alles aan te gaan doen!). Toch overheerste bij coaches en ouders de trots. Trots op dit nieuwe team, dat zoveel kwaliteit en vechtlust toont. Van oud-coach Frank hoorde ik dat men bij Haarlem zeer onder de indruk was van onze mannen en hun coaches zeiden na afloop dat wij minimaal een gelijk spel hadden verdiend.
Volgens mij kunnen wij volgende week met vertrouwen de Hoofdklasse in.