Tjonge, tjonge, tjonge wat een feessie! De gezelligheid droop er van af gelijk de Bruxellesse satésaus van de Chateaubriandjes! Yammie! Dikke pluim natuurlijk voor de organisator, onze enige echte D-coördinator; Robbie Kroonstuiver!

Maar we waren natuurlijk ook heel blij met Zeus, onze enige echte opperweergod, die al zijn grappen achterwege liet en ons trakteerde op een zon overgoten voetbalnamiddag! Maar laten wij dit nu niet afdoen als zijnde een onvoorspelbare factor, waar we dus geen invloed op kunnen uitoefenen. Nee, ik denk dat ook hier onze Robbie behoorlijk wat in de melk te brokkelen heeft gehad. Zeus mag dan wel de bekende jongen uithangen, maar zijn vader heet toch echt ‘Kronos’ en zie hier het stuivertje vallen! Rob Kroonstuiver is natuurlijk een regelrechte afstammeling van deze Kronos, de feiten liegen er niet om; Kroon is Kronos! Dus onze Rob wist natuurlijk allang dat een zonnig dagje zou worden! Maar in zijn bescheidenheid, loopt hij dat natuurlijk weer niet van de daken te gillen.

Wat hij in zijn (on)bescheidenheid dan weer wel deed, was het team van zijn zoon regelrecht de finale in loodsen. In de halve finale ging weliswaar zijn zoon en kornuiten nog met 2-0 koppie onder, maar dat mocht een finaleplek niet in de weg staan! Maar een kniesoor die daar op lette, want voorop stond de gezelligheid en zoals gezegd was die opperbest. Gezellige lange ‘biertafels’ vol vaders en moeders en een juweel van een barbecue, het kon niet meer stuk!

Sowieso kon mijn dag al niet meer stuk, want de dag afsluiten met drie maal een zevenklapper, gebeurt je als vader niet vaak, althans mij nooit! Mijn kleine dochter maakte met haar team gehakt van het altijd lastige Qui Vive uit (u weet wel) De Kwakel; 0-7! Zoonlief had, naar ik heb vernomen, bijna hoogstpersoonlijk zelf HBC aan het spit geregen; einduitslag ook 0-7! En het laatste huzarenstukje kwam van mijn oudste dochter, die met haar team De Kikkers afslachtte met dezelfde klinkende cijfers; 7-0! Wel jammer dan weer, dat mijn zoon dat feestje onbewust moest verpesten, want meteen na de wedstrijd van zijn oudste zus, bereikte mij het droeve bericht, dat hij naar het ziekenhuis was! Een ongelukkige botsing, met zijn oud-klasgenoot Wum, deed hem creperen van de pijn en daar ging hij; zonder sirene en/of zwaailicht werd hij door mams afgevoerd richting EHBO-post van het Spaarne Ziekenhuis!

Inmiddels had ik nu ook voet gezet op het Alliance terrein en dan voel je meteen die warmte, die ons cluppie tot zo een gezellige familie- en vriendenclub maakt. Vanuit alle hoeken informeerden vaders, moeders en spelers bij mij naar het wel en wee van Dirk en zijn knie in het bijzonder. Ik moest het antwoord schuldig blijven, want ook ik was in het ongewisse. Maar niet veel later arriveerde de hoofdrolspeler zelf en kon hij uit de doeken doen, dat er gelukkig niets gescheurd of gebroken was! En wat doe je dan? Juist. Je gaat naar boven en bestelt nog een paar drankjes bij Anita achter de bar, je houdt je bordje voor bij Martin voor nog een stukske vlees, je vraagt Per om een flinke kledder satésaus en je vervolgt je weg en verhaal met René, Claudia, Willem, Bas, Marleen, Loes, Wouter, Gerard, Jeroen, Erwin, Bert, Alice, Nico, Carina, Marc, Bernie, Bart …………

Tjonge, tjonge, tjonge, wat een dag, wat een feessie en wat een cluppie! Heerlijk gewoon!
Bruxelles en Chateaubriand bedankt voor jullie gulle en overheerlijke bijdrage!

Arie