“Een hattrick voor Patryk”, zo hoorde ik achter mij. En jawel, onze linksbuiten stond weer op - en schoot met - scherp. Maar hij was niet de enige D1-er in glansvorm. De grootste seizoenzege was het gevolg door een prima teamprestatie. Vanaf de eerste minuut was er de concentratie, die vorige week bij vlagen ontbrak. SVA werd meteen onder druk gezet en uit een corner van Robbie kopte Mattijs (!) de 0-1 binnen. Dat was misschien niet de mooiste, maar een kopbal van Mattijs is iets bijzonders. De 0-2 was een “Elmpje” van Patryk. Net als de AZ-vedette draaide hij een corner ineens binnen. En de 0-3 viel na een prachtige dieptepass van Bas, die Patryk alleen voor de keeper zette.

In de 2e helft wil de D1 ‘het nog wel eens laten lopen’. Dat was nu niet het geval. Het grootste probleem bleek de vraag of we met 11 fitte kerels de eindstreep zouden halen. Pepijn was al geblesseerd; Steven viel tijdens de warming-up af, Jesse kreeg weer last van zijn rug en Tim werd duizelig. Dit deed een beroep op de flexibiliteit van met name Wes, die op maar liefst drie posities in 1 wedstrijd goed werk leverde. De mannen achterin bleven paraat. Bas grossierde weer in balwinst en Joel, Tim en Thomas hadden wel aardige spitsen tegenover zich, maar hielden meestal goed stand. En die paar keer dat SVA toch door brak kwam Lucas uitstekend uit en twee 1-tegen-1 situaties besliste hij in zijn voordeel. Slechts 1 keer wist SVA te scoren. Toen was de wedstrijd echter al helemaal beslist, want al snel na rust maakte Youri op aangeven van Patryk de 0-4. Na de SVA goal zagen we het frivole Hageveld-koppel Robbie en Mattijs weer combineren, Robbie gaf de perfecte voorzet en – jawel – Patryk knikte de 1-5 binnen. Het slotaccoord was ook al weer mooi. Via de linkerflank, waar Bernhard een erg sterke partij speelde, kwam de bal diep bij Jesse, die zijn wedstrijd bekroonde met een subtiele lob over de keeper.

Prima wedstrijd, mannen. Mooi, zoals dit team in staat is zichzelf weer scherp te krijgen na een tegenvaller zoals vorige week!