C4M verliest van koploper VSV
Het komt niet vaak voor dat je als coach een opgewekt humeur overhoudt aan een 2-5 nederlaag. Zeker niet als de nederlaag nog geflatteerd is ook en je op dubieuze wijze een aansluitingstreffer door de neus geboord werd. En dan misten we ook nog de eigenlijk onvervangbare Lune en Jessica (in de pizzeria te diep in het glaasje gekeken).
De C4M-meiden – voor de wedstrijd gehuld in een prachtig nieuw trainingspak – wilden tegen koploper VSV laten zien dat ze ten onrechte zo laag staan. En zeker in de 2e helft waren we ook de betere partij. In de 1e helft – met de wind schuin tegen – konden we al zien, dat een paar ‘sterkhouders’ er zin in hadden. Ik mag nooit tegen Lize zeggen dat ze goed speelt (want dan kijkt ze me boos en een beetje teleurgesteld aan door mijn gebrek aan verstand van voetbal), maar laten we zeggen dat ze vandaag aardig mee kon komen.
Aanvoerder Anna had er ook enorm zin in en zij speelde eveneens – zeker in de 2e helft – haar beste wedstrijd van het seizoen. We kregen een paar aardige kansen, mede via de hard werkende Uzza, maar de 0-1 viel na een snelle uitbraak. Roos, Pien en Eef hadden het best zwaar met hun snelle aanvallers; alleen Hannelore hield (ogenschijnlijk) moeiteloos stand als rechtsback. Helaas vielen er in de drie minuten voor rust nog twee goals, zodat we nogal onverdiend met 0-3 de rust in gingen.
Van die rust knapten we op, want de meiden lieten bepaald de koppies niet hangen. Luca veroverde direct na de aftrap de bal, gaf prima voor en Lize schoot beheerst raak. VSV wankelde toen Rubie even later de 2-3 aantekende uit een corner. Met Sterre als laatste vrouw en Zhitao dartelend op het middenveld, drukten we de tegenstander terug. En een minuut later scoorde Uzza bijna de gelijkmaker met een hard schot, weer na een gevaarlijke corner van Lize. Het werd harder en scheidsrechter Arthur moest twee VSV-ers voor 10m minuten naar de kant sturen. Vooral de gestrekt-been-overtreding waardoor Eef het veld moest verlaten was droevig en het was jammer dat de VSV-leiding – ondanks de voorsprong – het niet nodig vond om op taalgebruik en dit soort risicovolle tackles (de voorstopper; godzijdank raakte hij niemand) te corrigeren. Maar goed even later stonden zij na weer een counter met 2-4 voor, want dit was ook onze goede keeper Isabelle te machtig. Dat zou wel de genadeslag betekenen, dacht iedereen. Maar nee! Lize vertrok weer voor zo’n onstuitbare sprint langs de lijn, bereikte de achterlijn zette voor en Rubie tikte de 3-4 binnen, dachten wij. Helaas stak de tot dan toe netjes vlaggende grensrechter van VSV zijn vlag in de lucht en beschaafde Alliance-scheidsrechters geven de vlagger dan altijd het voordeel van de twijfel…… Maar als een bal vanaf de achterlijn voorgetrokken, zonder iemand aangeraakt te hebben, tot buitenspel kan leiden heb ik een nieuwe spelregel gemist.
En natuurlijk werd het vervolgens 2-5. Doet er niet toe, meiden. Prima gevoetbald en weer een goede mentaliteit getoond. Niet alleen de coach en jullie ouders waren trots, ook veel complimenten van mensen uit de club. Jullie zetten meidenvoetbal echt mee op de kaart!
De C4M-meiden – voor de wedstrijd gehuld in een prachtig nieuw trainingspak – wilden tegen koploper VSV laten zien dat ze ten onrechte zo laag staan. En zeker in de 2e helft waren we ook de betere partij. In de 1e helft – met de wind schuin tegen – konden we al zien, dat een paar ‘sterkhouders’ er zin in hadden. Ik mag nooit tegen Lize zeggen dat ze goed speelt (want dan kijkt ze me boos en een beetje teleurgesteld aan door mijn gebrek aan verstand van voetbal), maar laten we zeggen dat ze vandaag aardig mee kon komen.
Aanvoerder Anna had er ook enorm zin in en zij speelde eveneens – zeker in de 2e helft – haar beste wedstrijd van het seizoen. We kregen een paar aardige kansen, mede via de hard werkende Uzza, maar de 0-1 viel na een snelle uitbraak. Roos, Pien en Eef hadden het best zwaar met hun snelle aanvallers; alleen Hannelore hield (ogenschijnlijk) moeiteloos stand als rechtsback. Helaas vielen er in de drie minuten voor rust nog twee goals, zodat we nogal onverdiend met 0-3 de rust in gingen.
Van die rust knapten we op, want de meiden lieten bepaald de koppies niet hangen. Luca veroverde direct na de aftrap de bal, gaf prima voor en Lize schoot beheerst raak. VSV wankelde toen Rubie even later de 2-3 aantekende uit een corner. Met Sterre als laatste vrouw en Zhitao dartelend op het middenveld, drukten we de tegenstander terug. En een minuut later scoorde Uzza bijna de gelijkmaker met een hard schot, weer na een gevaarlijke corner van Lize. Het werd harder en scheidsrechter Arthur moest twee VSV-ers voor 10m minuten naar de kant sturen. Vooral de gestrekt-been-overtreding waardoor Eef het veld moest verlaten was droevig en het was jammer dat de VSV-leiding – ondanks de voorsprong – het niet nodig vond om op taalgebruik en dit soort risicovolle tackles (de voorstopper; godzijdank raakte hij niemand) te corrigeren. Maar goed even later stonden zij na weer een counter met 2-4 voor, want dit was ook onze goede keeper Isabelle te machtig. Dat zou wel de genadeslag betekenen, dacht iedereen. Maar nee! Lize vertrok weer voor zo’n onstuitbare sprint langs de lijn, bereikte de achterlijn zette voor en Rubie tikte de 3-4 binnen, dachten wij. Helaas stak de tot dan toe netjes vlaggende grensrechter van VSV zijn vlag in de lucht en beschaafde Alliance-scheidsrechters geven de vlagger dan altijd het voordeel van de twijfel…… Maar als een bal vanaf de achterlijn voorgetrokken, zonder iemand aangeraakt te hebben, tot buitenspel kan leiden heb ik een nieuwe spelregel gemist.
En natuurlijk werd het vervolgens 2-5. Doet er niet toe, meiden. Prima gevoetbald en weer een goede mentaliteit getoond. Niet alleen de coach en jullie ouders waren trots, ook veel complimenten van mensen uit de club. Jullie zetten meidenvoetbal echt mee op de kaart!
