En wat is dan een Schot Cup vraagt de nietsvermoedende lezer zich af. Wel, ter promotie van de thuiswedstrijden van de Witte Leeuwinnen (Telstar) worden teams uit heel Noord- en Zuid Holland uitgenodigd om een voorwedstrijd te spelen (op half veld) en in de pauze worden de volgepakte tribunes getrakteerd op een adembenemende catfight om de 1e plaats. Want de sterkste van de vier gaat door naar de finale op 25 april!

Spannend? Mwoh. De 1e wedstrijd tegen Blauw Wit uit Amsterdam werd een eenvoudige 3-0 zege. Onze meiden tikten en combineerden erop los en Lize en Rubie (2x) zorgden voor de goals. De finale tegen Always Forward kwam het er op aan! Ook zij hadden met 3-0 hun 1e wedstrijd gewonnen en maakten een felle indruk. Maar de D7M-meiden wisten dat er weinig tijd was en schoten als duivels uit de startblokken. Lune, Eef en Nikita waren een bijna onneembaar middenveld en daarachter zorgden Hannelore en Luca ervoor, dat de arme Amber in twee wedstrijden slechts een keer op een bal moest vallen en 1x een bal moest wegtrappen. Door een eigen doelpunt en een mooie spitsengoal van Lize werd het uiteindelijk een duidelijke zege. En op naar de finale dus.
De vraag was nu zouden de meiden na alle emoties en inspanningen en het late uur (we hebben de hele wedstrijd Telstar-Standaard Luik uitgezeten) uit bij UNO wel scherp zijn? Hun warming-up was gelukkig ouderwets geconcentreerd en stak nogal af tegen de relaxte benadering van de jongens van UNO. Maar ja, die hoefden alleen maar tegen een meisjesteam, zoals een vader ze hoorde zeggen. Vanaf de aftrap stoomde de nieuwe linksbuiten Luca enthousiast naar de achterlijn, zette voor, de UNO-verdedigers waren nog niet wakker en Hannelore was er als de kippen bij om de 0-1 binnen te schuiven. Toen kort daarna de jarige Eef, na goed storen van Lize de 0-2 binnen tikte werd wel duidelijk, dat het geen heel moeilijke pot ging worden. Toch zakte het niveau even – wellicht ging het te gemakkelijk – en UNO verscheen af en toe voor ons doel. Maar Amber heerste en werd ook goed bewaakt door onze bloedfanatieke blondines in het centrum (Sterre en Lune) en onze backs Rosalie, Zhitao en Jessica zijn eigenlijk dit seizoen standaard onpasseerbaar. Het was dus wachten op offensieve daden van onze voorwaartsen en kort voor rust haalde LIze twee keer uit: hard en hoog vlogen de 0-3 en de 0-4 langs/over hun goede keeper. In de tweede helft bleven we soepel combineren, de al eerder genoemde keeper haalde schoten van Lize, Luca, Hannelore en Anna tegen en zorgde dat we niet in de dubbele cijfers kwamen. Jammer genoeg werden de goed spelende Nikita, Lune en Rosalie gedurende de 2e helft door verschillende ongemakken langs de kant gehouden, zodat de ook licht geblesseerde Isabelle toch weer het veld in moest (wat ze overigens prima deed). Na tien minuten Lize werd weer eens fraai alleen voor de keeper gezet en rondde kalm af. De 0-6 was een beauty: Luca werd in de diepte gestuurd en legde de bal vanaf de achterlijn terug op de inlopende Anna, die met binnenkantje voet de bal in de bovenhoek stuurde. Ook de laatste was weer prachtig. Na een aanval van UNO schoot Amer snel uit, Lize sprintte langs de verdediging en wipte de bal pesterig over de keeper.
Lekker gevoetbald, maar volgende week wordt het ongetwijfeld spannender, thuis tegen de nummer twee uit de competitie HBC D4.