Dus dit weekend lag de competitie stil, er moest namelijk internationaal gevoetbald worden. Hij moest sinds kort daar een beetje om smalen "internationaal, pfff". Altijd was hij wars van de zogeheten 'Mickey Mouse' competitie, maar nu is hij om. We hebben hier écht een 'Mikkie Muis' competitie. Promovendus PEC Zwolle is lijstaanvoerder na vijf speelronden! Wat voor een effect heeft dat op de omringende voetbalgrootmachten? Heus, de scouts van Milan, ManU, Barca en Real weten Holland te vinden, maar Zwolle?

En omgekeerd geldt hetzelfde voor Oranje, het grote Oranje waardoor de competitie dus nu stil ligt. Daar stond Louis op Schiphol aan de balie; "tweeëntwintig tickets Business Class Estland a.u.b.". "Pardon" vroeg het 'desk-meisje' beleefd "u wilt waar naar toe?". "Estland" herhaalde hij. De dame opperde IJsland, maar Louis wilde er niet aan en raakte zichtbaar geïrriteerd, op zijn Louis. "Nee, naar Estland" sprak hij met klem. "Sorry, ik ken het niet, het zegt mij helemaal niets, dus daar gaan onze vliegtuigen vast niet naar toe" diende het meisje hem van repliek. "E-S-T-L-A-N-D" bulderde Louis haar nu toe in kapitalen! Het meiske gaf echter geen krimp en nu zij het Louis niet aan zijn verstand kon brengen, besloot ze gevat met "bent u nou zo dom of ben ik zo slim?".

In Estland sleepten onze Jan Matig, Stefan te Vrij, Bruno, Martin en Indy zowaar een punt uit de kolkende arena aldaar. Uit één punt is internationaal een mooi resultaat! En nu staat Louis op het Estse vliegveld en vraagt dan maar op zijn Beiers; "zweiundzwanzig Karten für Andorra, bitte". De vriendelijk besnorde dame antwoordt; "kus sa tahad minna?". Nu ja, de rest is bekend.

Maar wat dan te doen, deze 'vrije' zondag, dacht hij? Al twee seizoenen speelde hij zelf niet meer actief voetbal. Nu ja, hij speelde nog hèt toernooi voor aanvang van de competitie. Een beetje om zijn oude makkers bij te staan en weg te wijzen in hun eerste seizoen zonder hem. En dat hele jaar bleven die aanwijzingen voelbaar, ze werden dan weliswaar geen kampioen voor het tweede jaar in successie, maar toch verdienstelijk tweede.

Maar zoals altijd, waterdragers staan op, afgetraind kilo's minder en voelen zich geroepen om zijn plek dan eindelijk in te nemen. Mannen die in zijn tijd hun eigen veters nog niet mochten strikken en zo raakte hij in de vergetelheid. Puntloos gaat wat ver, maar roem- en prijsloos was het seizoen wel wat volgde. Dus aan het eind de koppen bij elkaar, broedend op een hopelijk beter en succesvoller komend seizoen. En dan kom je al snel weer bij hem uit, hun veteranen Messias, kortweg hun Messi!

Om niet zijn grote mond te voeden, was 'subtiel' het toverwoord. Een eerste onschuldig mailtje, waar ook zijn adres weer in opgenomen was, ging over inderdaad hét toernooi. Een glimlach kon hij niet onderdrukken bij het zien van de aankondiging. Met hem werd er geafficheerd in een zo herkenbare pose, een katachtige passeerbeweging. De actie stond hem nog helder voor de geest, ze moesten eens weten. De fotograaf destijds hoefde niet eens te vragen of hij even stil wilde blijven staan, zo traag ging het toen al. En zou hij het affiche zijn afgelopen, dan was daar het klungelige beeld gevangen van met bal en al over de zijlijn hobbelen. Kennelijk was dit voor de heren meer dan goed genoeg, hier was hun wachten op, hun verlangen naar zijn leiderschap, zijn terugkomst.

Hij reageerde niet, liet het aan hem voorbij gaan. Een paar smsjes volgde, met ook nul op het rekest, ze bleven bot vangen. Tot bij een volgende paniekerige mail hij wel toehapte "mannen tekort bij de bekerwedstrijd tegen het sterke OG, zou jij a.u.b........?". In de kleedkamer trof hij maar liefst 14 man aan! De kleedkamer met het gebruikelijke gehannes over bardiensten, vlaggende reservespelers enz.

Er werd aardig gevoetbald de eerste twintig minuten, gelijk de vertoning in Estland. In de eerste treffer had hij part noch deel, maar toch werd hij alom bejubeld, het was zijn aanwezigheid alleen al. Een meesterlijk door hem opgezette buitenspelval leverde de onterechte gelijkmaker op. Een ideale twaalfde man betekent nog geen goede vlagger! De paniek sloeg weer toe, waar hij juist tot rust maande. Waterdragers gingen plots de kar weer trekken en leverden keer op keer dom de bal in, waar hij juist altijd aanspeelbaar bleef. Als een kaartenhuis stortte de boel in en de verdediging bleek de achilleshiel, gelijk die vertoning in Estland. Met dien verstande dat een late gelijkmaker er verre van in zat bij een stand van 1-5 met nog een paar minuten op de klok. Hoofdschuddend liep hij over het veld om nog éénmaal de bal op te eisen en zijn brille te tonen, een afgemeten voorzet, Bruno Krieger hoefde zijn hoofd er maar tegen aan te zetten; 2-5.

Terwijl hij het veld afliep, dacht hij op zijn Louis; "Ben ik nog zo goed of zijn jullie niet beter geworden?". Een uur later stond hij twee kilometer verderop aan de Randweg huilend met zijn neus gedrukt op het raam van de gesloten deur "tweeëntwintig weken IJsbaan, bitte", had hij willen vragen!