Er waren zich vandaag de dag mensen rond mijn deur, die niet mijn vrienden zijn. Mijn deurbel klingelt nog altijd vrolijk, maar mijn vrolijkheid vergaat zodra ik de deur op een kier heb. Gewichtig in maatpak, herken ik de Jehovah's getuige, die de Dag des Heeren tot de ganse week heeft gemaakt. Alleen in plaats van God brengen, komt hij nu geld halen. Hoe nuttig zijn omscholing.
Binnen, even daarvoor, speelde ik piano. De laatste tijd overigens steeds meer in mineur. Dit ongetwijfeld door de toename van de stapel ongeopende post, dreigend als een Zwaard van Damocles boven mij balancerend op de klankkast van de piano. En heus, daar zal ook wel een herinnering, aanmaning of wat dan ook van deze of gene tussen liggen. Maar met mijn kop in het zand gestoken speel ik vlijtig door. Tot dat ik dus abrupt gestoord word door die deurbel.
De wintertijd heeft zich ook al aan gedaan. Alleen zonder sneeuw, niet eens natte, slechts de regen. En dat dan ook nog met bakken tegelijk. Het klotsende water ervaar ik niet alleen meer in mijn bootje. Ieder jaar weer hetzelfde liedje, half gezonken onderwater smekend om een fijne hoosemmer. Ach, het is maar een pleziervaartuig. Nee, het is nu zelfs mijn voertuig, mijn oude steun en toeverlaat en juist in dit getijde. Maanden terug vierde ik zijn 18e verjaardag met een nieuwe radiateur als hoofdcadeau. Waar in hemelsnaam zit nog meer water dan? Het blijkt in het portier rechts naast mij aan de front. Ik rem en hij klotst. Ik trek op en hij klotst. Grrr, dat kan er nog wel bij!
Het is inderdaad herfst en het was vakantie. Behalve dan voor mij, maar je hoort mij niet klagen, integendeel. Ik genoot met volle teugen op de schaatsbaan, een hele week intensief les geven. Vijf dagen aaneen afwisselend, dan weer kinderen, dan weer volwassenen. En maar rondjes draaien en ik rij vrolijk mee, een kleine aanwijzing hier, een tipje daar. Tot dat halverwege de week een onverlaat uit een ander klasje onderuit gaat en mijn Viking met haar ijzer doorboort. Het onhandige wicht! Daar stond ik dan met een geperforeerde schaatsneus. Op websites surfte ik al zo nu en dan naar nieuwe schaatsen. De custom made Viking Gold 2000, met een Nagano onderstel leken mij wel wat! Maar mag ik a.u.b. zelf bepalen wanneer ik die aanschaf?
Nu een paar weken later alweer en dagelijks stroomt nog immer mijn mailbox vol. Ik verlang terug naar de tijd dat die vol liep met 'spam'. Ook hinderlijk, maar niet zo hinderlijk als nu. Contributie van zoonlief zijn voetbalclub. Hockeycontributies, aanmerkelijk hogere bedragen en dat dan in drievoud. Een nabestelling van schoolboeken. Ouderbijdrage voor het middelbaar onderwijs en basisschool, overblijfgeld. Schooluitjes en sportactiviteiten waaronder een leuk weekje Londen, toe maar. Vrienden en bekenden vol goede doelen en of ik maar even wil lappen. En dan ook nog al die bedrijven, die mij per mail herinneren aan hun schrijven wat dus boven op mijn piano ligt. Ja, er gaat beduidend meer uit, dan dat er in komt. Veel meer, teveel meer! Het is pappen en nathouden met dat weinige geld.
Maandagochtend vroeg, als altijd mijn gebruikelijke rondje achter de computer. Voornamelijk sportnieuws en uiteraard voetbal.nl. Even bezien wat mijn veteraantjes hebben klaar gespeeld. Toe maar 6-1 winst, het houdt niet op. Zat er een fijne afstandskrul van Johnny tussen? Een daverende pegel van Willem? Een frommelgoaltje van Gerard? Een fijne 'header' van Bas? Of zat Frenkie wellicht er weer eens met zijn teentje aan? In ieder geval na 90 minuten spel stevig aan kop. Nog steviger nu zelfs met puntverlies van de concurrentie. Crisis? Hoezo crisis dan? Waar dan crisis? Dat gezeur over crisis toch alsmaar. Wat nou crisis? Ik weet van geen crisis!
Laat deze fijne week maar weer beginnen,
VeterArie
800x600
Crisis?
Er waren zich vandaag de dag mensen rond mijn deur, die niet mijn vrienden zijn. Mijn deurbel klingelt nog altijd vrolijk, maar mijn vrolijkheid vergaat zodra ik de deur op een kier heb. Gewichtig in maatpak, herken ik de Jehovah’s getuige, die de Dag des Heeren tot de ganse week heeft gemaakt. Alleen in plaats van God brengen, komt hij nu geld halen. Hoe nuttig zijn omscholing.
Binnen, even daarvoor, speelde ik piano. De laatste tijd overigens steeds meer in mineur. Dit ongetwijfeld door de toename van de stapel ongeopende post, dreigend als een Zwaard van Damocles boven mij balancerend op de klankkast van de piano. En heus, daar zal ook wel een herinnering, aanmaning of wat dan ook van deze of gene tussen liggen. Maar met mijn kop in het zand gestoken speel ik vlijtig door. Tot dat ik dus abrupt gestoord word door die deurbel.
De wintertijd heeft zich ook al aan gedaan. Alleen zonder sneeuw, niet eens natte, slechts de regen. En dat dan ook nog met bakken tegelijk. Het klotsende water ervaar ik niet alleen meer in mijn bootje. Ieder jaar weer hetzelfde liedje, half gezonken onderwater smekend om een fijne hoosemmer. Ach, het is maar een pleziervaartuig. Nee, het is nu zelfs mijn voertuig, mijn oude steun en toeverlaat en juist in dit getijde. Maanden terug vierde ik zijn 18e verjaardag met een nieuwe radiateur als hoofdcadeau. Waar in hemelsnaam zit nog meer water dan? Het blijkt in het portier rechts naast mij aan de front. Ik rem en hij klotst. Ik trek op en hij klotst. Grrr, dat kan er nog wel bij!
Het is inderdaad herfst en het was vakantie. Behalve dan voor mij, maar je hoort mij niet klagen, integendeel. Ik genoot met volle teugen op de schaatsbaan, een hele week intensief les geven. Vijf dagen aaneen afwisselend, dan weer kinderen, dan weer volwassenen. En maar rondjes draaien en ik rij vrolijk mee, een kleine aanwijzing hier, een tipje daar. Tot dat halverwege de week een onverlaat uit een ander klasje onderuit gaat en mijn Viking met haar ijzer doorboort. Het onhandige wicht! Daar stond ik dan met een geperforeerde schaatsneus. Op websites surfte ik al zo nu en dan naar nieuwe schaatsen. De custom made Viking Gold 2000, met een Nagano onderstel leken mij wel wat! Maar mag ik a.u.b. zelf bepalen wanneer ik die aanschaf?
Nu een paar weken later alweer en dagelijks stroomt nog immer mijn mailbox vol. Ik verlang terug naar de tijd dat die vol liep met ‘spam’. Ook hinderlijk, maar niet zo hinderlijk als nu. Contributie van zoonlief zijn voetbalclub. Hockeycontributies, aanmerkelijk hogere bedragen en dat dan in drievoud. Een nabestelling van schoolboeken. Ouderbijdrage voor het middelbaar onderwijs en basisschool, overblijfgeld. Schooluitjes en sportactiviteiten waaronder een leuk weekje Londen, toe maar. Vrienden en bekenden vol goede doelen en of ik maar even wil lappen. En dan ook nog al die bedrijven, die mij per mail herinneren aan hun schrijven wat dus boven op mijn piano ligt. Ja, er gaat beduidend meer uit, dan dat er in komt. Veel meer, teveel meer! Het is pappen en nathouden met dat weinige geld.
Maandagochtend vroeg, als altijd mijn gebruikelijke rondje achter de computer. Voornamelijk sportnieuws en uiteraard voetbal.nl. Even bezien wat mijn veteraantjes hebben klaar gespeeld. Toe maar 6-1 winst, het houdt niet op. Zat er een fijne afstandskrul van Johnny tussen? Een daverende pegel van Willem? Een frommelgoaltje van Gerard? Een fijne ‘header’ van Bas? Of zat Frenkie wellicht er weer eens met zijn teentje aan? In ieder geval na 90 minuten spel stevig aan kop. Nog steviger nu zelfs met puntverlies van de concurrentie. Crisis? Hoezo crisis dan? Waar dan crisis? Dat gezeur over crisis toch alsmaar. Wat nou crisis? Ik weet van geen crisis!
Laat deze fijne week maar weer beginnen,
VeterArie
Normal 0 21 false false false NL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4
