We komen iedere week ongeveer een halfuur voor de wedstrijd begint bij elkaar. Deze keer konden we daardoor nog even genieten van de ME1. Deze toppers zijn aanstaande woensdag onze tegenstanders. Ach, ze hebben natuurlijk geen schijn van kans!
Wij speelden deze week tegen Velsen en met onze vet coole coach Robin langs de lijn, is de uitkomst inmiddels wel erg voorspelbaar. We snakken soms bijna naar weerstand, echte weerstand, een tegenstander die het uiterste van ons vergt en waardoor de wedstrijd tot de laatste seconde zindert, bruist en nog alle kanten op kan gaan. Zo ver wil Robin het kennelijk niet laten komen. Met soepele hand stelt hij de mannen op en geeft hij de laatste instructies. Het is iedere keer weer prachtig om te zien hoe gedisciplineerd we ons vlak voor het eerste fluitsignaal hebben opgesteld. Het fluitsignaal klinkt,

1e helft: Finly op het doel, hij zou het niet erg druk krijgen, dan een snelle actie, Quinten scoort, dan nog even door ballen en daar is Maxime soeverein op links 2-0, 3-0, het houdt niet op Pjotr en Max, ze stormen naar voren, Pjotr zet voor en Max rond het af 4-0, dan even een kort intermezzo, op adem komen, de verdedigers en middenvelders controleren de wedstrijd, en dan , daar gaan we weer Colin scoort 5-0, en ja hoor, ook de 6-0. Rust. Koekje happen, drankje drinken en even samen komen voor analyse en opstelling tweede helft. Dan gebeurt het, geheel onverwacht, al vrij snel na de start: een tegendoelpunt: 6-1. We zijn dan even helemaal van slag. De doelpunten machine hapert en het blijft heel lang 6 – 1. Maar aan alles komt een eind, dit keer door Colin die alleen op de keeper afstormt en de bal bekwaam in het net parkeert: 7 - 1. Last but not least, vlak voor het eindsignaal wordt eenzelfde actie door Guido uitgevoerd: 8 -1. Het was weer oké. Nu de ME1 Alliance, aanstaande woensdag, Dat gaat erom spannen!

Van Jan Klaus (vader Guido)