Ondanks het toegenomen scorend vermogen wist de E9 net niet de zege weg te slepen uit Hoofddorp. En het begon nog wel zo goed: na een inmiddels vertrouwde rush van nieuwe aanwinst Niels wist deze jongeman de 0-1 te scoren. Toen Luca zich even later vrij kapte en hoog en hard raak schoot leek “the sky the limit”. Nadat haar (luca’s) verbijsterde vader gereanimeerd was wist UNO echter snel de aansluitingstreffer te scoren en kort voor rust maakten ze gelijk.

In de 2e helft werd keeper Ole ineens spits en onvermoede krachten namen bezit van deze jonge god. Hij poeierde bekwaam de 2-3 binnen. Keepster Anna en onze defensie met de altijd onvermoeibare Kit en een andere nieuwe, pittbullachtige (qua mentaliteit, zeker niet qua uiterlijk) aanwinst Finley moesten even later de 3-3 toestaan. Nog een keer richtte Ole zich op en de 3-4 was ons deel. Maar het werd steeds warmer. Sterre, Jill en Maxime liepen met de tong op de schoenen. We kregen via Niels nog kansen op de 3-5, maar toen het echter 4-4 werd stortte de boel in. Uiteindelijk werd het toch 6-4 voor UNO. Maar dit team, met zoveel inspiratie en ineens een paar types die goals maken, plus een extra felle verdediger als Finley gaat dit jaar voor veel moois zorgen.