Zaterdag jl. stond ik langs de lijn in Hoofddorp, alwaar mijn enige zoon Dirk moest uitkomen met de B1 tegen de plaatselijke club aldaar voor de beker. Maar liefst 4-1 kreeg mijnheer klop en dat was terecht, het was tam en slap wat zijn team daar liet zien i.t.t. de gedreven tegenstander. Nu kon ik toch niet ontsnappen aan een brede grijns op mijn gezicht. Een grijns die overigens niets te maken heeft met Dirk zijn overstap naar de Koninklijke, dat zou wat al te cru zijn als vader. Ik wens hem daar tenslotte het allerbeste en net zoveel plezier toe als de negen jaar die Alliance hem heeft gebracht. Nee, mijn grijns was er één van ‘yes’, het seizoen is begonnen, want dat is het nu.

Natuurlijk bereikte mij op mijn vakantieadres de eerste competitie uitslagen van ‘mijn’ Ajax, het terug op de weg zijnde Feijenoord o.l.v. ‘Koetje’, Twente, PSV, AZ enz. Maar dat zijn profs, dat is werk en daarmee is voor mij het seizoen nog niet begonnen. Nee, het begint met het amateurvoetbal en i.d.g. dus de bekerwedstrijd van Dirk, hoe onfortuinlijk dan ook de uitslag.

Thuis ben ik juichend de schuur in gerend en heb de ingevette kicksen weer eens gevoeld en bekeken. Nog aardiger was het dan eindelijk uit de doos halen van de door mij in Italië voor weinig aangeschafte Adidas kunstgrasschoenen. Prachtig zijn ze en nog in het groen/zwart van kleur ook, wat wil je nog meer als Alliancer zijnde? Aantrekken die dingen en hup de keuken in, al verantwoord kokend mijn voeten aan het schoeisel laten wennen. En nu maar hopen dat we vele malen het kunstgras op mogen, zal toch wel?

Bij terugkomst van vakantie, een paar dagen daarvoor, zag ik mijn emailbox vol en wel, met gelukkig ook vertrouwde namen uit het Veteranen wereldje. Veelal in het teken van het naderende toernooi op RCH. Dat Heemsteedse cluppie van één van onze webmasters, te weten; Bart. Ik kan niet wachten. Toon nam het voortouw en John reageerde, Toon reageerde adequaat en John verontschuldigde zich. Toon, precies zoals je van hem mag verwachten; een gedreven en bijzonder Bondskootsj. Zou hij zijn één jarig contract hebben verlengd of is dit slechts de plicht die hem roept zo aan het begin van het seizoen, in afwachting van een nieuwe leider? Ik hoop het eerste.

Volgend weekend, nog anderhalve week, aan de bak dus op RCH. Nogmaals, ik kan niet wachten. Wachten op de wedstrijden uiteraard, maar ook wachtend op de hereniging met mijn teamgenoten: Zit John nog steeds op zijn gewenste vetpercentage? Of ben ik hem nu voorbij gestreefd? Over Willems vetpercentage kan ik alleen maar gissen, maar wat hang ik weer aan zijn lippen, als hij verhaalt over zijn manier van hoe te spelen bij ons Veteranen of bij zijn ‘jeugd’, messcherpe analyses. Is Bas ook scherp en weer onverbiddelijk voor de goal? Is Gerard niet te scherp op randje van buitenspel? Heeft zon en rust het blessureleed van Joep en Roel goed gedaan? En zo verder, en zo verder.

Het seizoen is wat mij betreft nu dus weer begonnen. En nu niet met mijn stomme kop halverwege tot de ontdekking komen, dat ik de verkeerde kant op ben gefietst. Nee, we moeten en kunnen weer vertrouwd de enige en juiste weg inslaan naar onze nieuwe oude cluppie. Wat een weelde en wat een spanning. Nogmaals ik kan niet wachten! Een ieder een mooi en prachtig seizoen toegewenst en natuurlijk alle betrokkenen succes met de laatste loodjes voor de komende feestelijke opening op 8 oktober aanstaande.

VeterArie