Helaas valt er voor mij weinig te schrijven over mijn geliefde veteraantjes, waar ik zo blij deel van uit mag maken, behalve gisteren dan. Mijn ‘carpaal-tunnel-syndroom’ hield mij weg van het voetbalveld. Nu weet ik dat je voetbalt met je voeten en niet met je handen, maar toch.

Wie mij kent, weet dat ik mij, éénmaal in de basis geluld, met handen en voeten staande moet houden. Vandaar dus mijn terechte absentie en begaf ik mij naar de tennisbanen, alwaar de jeugd, waarvan ook vele Alliancers, zich konden opmaken voor de clubkampioenschappen.

In zijn categorie, verloor mijn Dirk, maar in een andere categorie won Koen Oppenhuis zijn finale, hulde. Op weg naar de tennisbaan ben ik even stil blijven staan bij het Alliance terrein in aanbouw. Ik kwam niet veel verder dan; WAUW! Jammer dan dat ik op de tennisbaan moest vernemen van Ronald dat de bouw vanaf heden even stil komt te liggen. Iets met gemeente, geld en vergunningen; balen dus!

Vanochtend in het Haarlems Dagblad las is dat we met 4-2 de bietenbrug op waren gegaan tegen OG. Op zich toch een prestatie van jewelste, immers OG is sterk en titelkandidaat. Wellicht kom ik nog op deze wedstrijd terug als ik volgend weekend ben bijgepraat door één van mijn teammakkers.

VeterArie