Dat was toch even wennen, ineens weer om 8.30u voor de competitie aantreden. Bijna alle spelers kwamen te laat en ook op het veld hadden de meesten startproblemen. Omar begon net zoals voor iedere wedstrijd: “ik voel me niet zo goed, zet mij maar eerst reserve..”.

We misten Kim, die nog steeds hoofdpijn had. En misschien wel daarom was de verdediging in de 1^e helft het zorgenkindje. Mans, voorzien van prachtige keepershandschoenen, keepte foutloos. Tristan leek in de war doordat zijn vader floot (‘wat loopt die man ineens veel door het beeld..’), Gijs en Rif waren dikwijls met hun gedachten ver van de groene grasmat en ook het scheemers, Luca, was niet scherp.

De ruststand van 1-0 was dan ook een klein wonder. Overbos was nl. veel sterker en kreeg veel kansen, maar het doelpunt was voor Omar. Die had weer een paar goede sprints en was moeilijk te houden. In de tweede helft kwamen we in het begin helemaal niet meer naar voren en na aarzelend wegwerken viel de 1-1. Toen schrok Tristan helemaal wakker en hij neemt dan gelijk de hele ploeg op sleeptouw. Twan, die wel zijn actieve zelf was, werd vaker in het spel betrokken. Uit de mooiste aanval van de wedstrijd zette de steeds beter spelende Fenna prachtig voor op Twan die rakelings naast schoot. Zo miste Twan nog een paar kansjes en Overbos morste met kansjes en toen ging Omar er weer van tussen: 2-1. Bijna, bijna sleepten we deze zege lekker onverdiend in de wacht, tot echt in de ultieme dying seconds of the game een niet goed weggewerkte corner in een goed Overbosser afstandsschot uitmondde: 2-2.

Resultaat niet slecht, maar jullie kunnen veel en veel beter.