Een dagje Alliance…

Kent u die uitdrukking? “Genieten van je vrije zaterdag”, of “een dagje Alliance”, zoals sommige mensen zeggen. Ik moet daar aan denken als ik zaterdagmiddag langs de lijn sta bij Geel Wit en geniet van een meer dan spannende stadsderby tussen onze D1 en HFC D3.
Die ochtend hoor ik al om half zeven het gestommel van de perenplukkert, die naar de avond daarvoor opgenomen Jupiler League gaat kijken. Is hij wellicht op zoek naar inspiratie voor de aanstaande, altijd beladen match?
Reeds om half tien is de tas gepakt en 10.10 uur precies sluit hij aan bij de groep wachtende spelers bij Geel Wit, die vast mentaal worden opgepept door Bas.
Snel weer naar huis voor een paar klusjes. Maar vlak voor ik op de fiets wil stappen, word ik gebeld. Er is blijkbaar iets misgegaan op het altijd dynamische wedstrijdsecretariaat en de bezoekers verkeren in de veronderstelling dat we spelen om 14.30, zoals oorspronkelijk aangekondigd.
Dus allemaal weer naar huis. Tot 12.30 overigens, want dan vertrekt een kleine delegatie naar HFC om daar de verrichtingen van de collega’s van de D2 te bekijken.
We kunnen alleen de eerste helft volgen, maar we pikken wel alle vier doelpunten mee die in deze wedstrijd worden gemaakt. Leuk voetbal spelen die collega’s en prettige doelpunten maken ze. Waaronder een soort kanonskogel van Derek.
Vol goede moed en met reuze veel zin vertrekken we richting Geel Wit, waar we de rest van het team treffen. De eerste helft met wind tegen en de zon in de bakkes. We hebben weliswaar licht de overhand, maar deze HFC mannen kunnen ook niet onaardig voetballen. Soms grijpen ze wel een beetje erg stevig in, maar goed er staat ook veel op het spel. Het gaat niet alleen om de punten in de competitie , maar ook om de eer. Maar ja jongens, wat hebben jullie toch met die lat…? Je kunt echt niks winnen hoor! Dat is bij 538.
En dan, eindelijk… Gijs treft fraai het doel. Nu moeten we doorduwen, afmaken en uitspelen. Tenminste, dat weten de ouders aan de kant te melden.
Opeens is er aan de andere kant van het veld iets wat de aandacht trekt, iemand raakt in de zestien de bal met de hand. Strafschop! De voetbalgoden hebben een andere mening over dit besluit en dirigeren de bal links langs de paal.
Inmiddels is er een groot aantal jongens van de D2 aangekomen (geweldig!) en ook zij sporen onze groene helden nog eens flink aan. Een tweede doelpunt hangt in de lucht. De opbouw van achter via Cas, Dirk, Joep en Daan komt nu lekker op gang. Wel moet Rick even buiten de lijnen vanwege twee torpedo’s die op hem worden gevuurd. De boosdoeners komen wel erg goed weg zeg. Dan, even later: Dirk wordt opzij geduwd! Dat mag hij niet toelaten en daarom geeft de scheidrechter hem een vrije trap tegen… Terwijl iedereen in eerste instantie in de veronderstelling verkeert, ook HFC, dat Dirk een vrije trap krijgt. Afijn. Half muurtje, een zonnetje in de ogen van de keeper en helaas, de bal floept ongelukkig in het doel. Dat is een tegenvaller zo vlak voor rust. En dus, veel napraten op het veld, terwijl onze helden aan de thee zitten met Arny en Wouter.

Tweede helft, wind mee en zon achter. Afwisselend bestormen Rick, Mischa, Tim, Gijs, en Marnix het doel, via de aanvoerlijnen Tijmen, Sem en Jordi. De laatste vindt het lang genoeg duren en besluit de bal er zelf maar eens in te werken. Mooi 2-1! Nu vasthouden, uitbouwen, rust in het spel en ook eens over links; allemaal goed bedoelde suggesties vanaf de zijlijn. Tsja, toch is er misschien inmiddels iets teveel wind mee. Ballen schieten snel te ver door, vliegen over… Het lukt maar niet om het definitief af te maken. Dan spelen de HFC mannen een counter goed uit. De spits, achterna gezeten door Cas nadert Floris. Ze stoppen samen de man goed af, maar helaas valt daarna de bal toch weer ongelukkig voor z’n voeten: 2-2. Wat is goede raad? Consolideren, forceren… wie het weet mag het zeggen. We modderen even door. Dan: spits erbij, we gaan voor de overwinning! De kansen vallen als rijpe appels uit de boom. Maar eerlijk is eerlijk, de keeper van HFC staat zijn mannetje. En ook, we spelen teveel lange ballen en bijna alles gaat over rechts. Naast mij staat de vader van Tim en helaas spreekt hij profetische woorden: “Let op, dat wordt een counter en dan 2-3”. Als de scheidsrechter voor het laatst fluit is dat inderdaad de stand. “Het had gelijk moeten zijn” zegt de coach van HFC troostend. Op ons aanbod om dat dan ook op het wedstrijdformulier te zetten gaat hij wijselijk niet in.
Al met al een mooie en spannende pot jongens. En we worden steeds beter, lekker doorgaan nu! Maar wat een lange voetbaldag!
En: volgende week weer Arie!

Willem