De trouwe volgers van de E3 weten dat wedstrijden tegen Hoofddorp nooit gemakkelijk zijn. Altijd stevige jongens, die een aardige veldbezetting combineren met een gezonde dosis fanatisme. Wee het team dat bij een voorsprong denkt dat de buit binnen is.

Die 0-1 voorsprong hadden we bij rust te pakken. De gehele eerste helft hadden wij het beste van het spel, maar in de afronding ontbrak het aan scherpte. Ties kreeg een paar aardige kansen, maar had niet veel geluk vandaag. Er werd weer lekker en soms te lang gekapt of gecombineerd. Jesse doorbrak de impasse door- na het uitspelen van een hoofddorpertje met zijn chocoladebeen doeltreffend uit te halen.

In de pauze lekker een druivensuiker. Vervolgens zagen we tot onze ontzetting een totale ineenstorting. (Inmiddels heb ik overleg gehad met een voedingsdeskundige: we kunnen hier te maken hebben gehad met een ‘suiker-dipje’). Door allerlei fataal gehannes stonden we binnen 10 minuten ineens 3-1 achter. Zouden de mannen de nu hoognodige mentale weerbaarheid op kunnen brengen? Jawel, de onpasseerbare Thomas hervond zijn onpasseerbaarheid; Marijn won zijn duels en passte steeds keurig langs de lijn naar Jesse of Mattijs en Jur (die aan de doelpunten weinig tot niks kon doen) werd ook weer ‘cool’. De juist ingevallen Mattijs zorgde voor nieuw elan en stuurde meteen Youri de diepte in. Die zette de turbo aan en tot ons aller verbijstering schoot hij alleen voor de keeper niet zelf, maar speelde de vrijstaande Robbie aan: 3-2. Twee minuten later bleek Youri zowaar een steekpass in huis te hebben. Subliem in de voetjes van Robbie die heel fraai binnen schoof. Het beeldschone slotaccoord was voor Jesse die op rechts de bal ontving, een mannetje voorbij ging en vervolgens de bal in de kruising plaatste: 3-4.

Deze mannen zijn klaar voor de competitie. En dan gaat Teun volgende week ook weer mee doen!