Wat een geweldige wedstrijd! En dan heb ik het niet over het oefenpotje van Opa Bert en zijn ideale schoonzoon Bommel. Nee dan hebben we het over de oefenwedstrijd van de Alliance D-selectie, die op hetzelfde tijdstip moest aantreden tegen hoofdklasser VVSB.

Met klem zeg ik ‘hoofdklasser’, want dat is natuurlijk Alliance eigen; even slikken, wat nerveus hangen op eigen helft, vooral niet teveel naar voren en vooral ook……. HELP!!! Tja, dat was een lekker voetballende ploeg en na niet al te lange tijd keken wij tegen een 2-0 achterstand aan. De eerste had Floris kunnen hebben, maar je kunt niet alles hebben, zullen we maar zeggen. De tweede goal was een samenloop van opeenvolgende momenten die ook niet geheel nodig waren, Joep kopte half mis, Dirk kreeg een tikkie en gleed weg en Cas stond op één lijn naast Dirk. Tja, dan loopt de tegenstander er makkelijk doorheen, alleen op de goal af en ben je als keeper kansloos!

Het tweede gedeelte van de eerste helft kropen wij wat uit onze schulp en begonnen zowaar voetballend tegenstand te bieden. In de rust waren de ‘kenners’ het er dan ook over eens; “dit was de beste helft van dit prille seizoen”. En waar we het ook over eens waren, Lucas, de oudere broer van onze Joep stond een puike wedstrijd te fluiten en dat mag ook wel eens gezegd!

Wat de technische staf in de rust gezegd heeft, zal voor altijd geheim blijven, maar het publiek keek opnieuw zijn ogen uit en zelfs meer dan dat. Deze hoofdklassers werden zowaar een beetje overklast. De één na de andere aanval volgde op het vijandelijk doel. En als de afwerking wat preciezer was geweest had je zowaar de wedstrijd nog gewonnen ook. Nu bleef het bij die ene sublieme goal van Tim; aannemen, draaien en met een strakke boog over de te ver uit zijn goal staande keeper heen. Goed gezien en mooi snel in de draai geschoten.

Een paar jaar geleden hoorde ik een Alliance-vader langs de lijn zeggen, na een bedroevend slechte wedstrijd van onze zonen; “Ach, één keer per jaar speel je altijd de slechtste wedstrijd van het seizoen en dan hebben we die alvast maar gehad”. Omgekeerd hoop ik niet dat dit ook opgaat voor de allerbeste wedstrijd van het seizoen, want wat een wedstrijd was het! Deze 13 mennekes verdienen allemaal een dikke pluim voor hun inzet en spel en hebben het de technische staf niet makkelijker gemaakt bij hun keuze! En toen moest de zaterdag nog komen, alwaar de andere 13 selectiespelers hun opwachting maakten tegen Bloemendaal.

Zaterdagochtend, het gedonder en gerommel in de lucht had plaats gemaakt voor een lekker zonnetje en op het prachtige hoofdveld van Bloemendaal werd er afgetrapt door onze mannen tegen de plaatselijke D2 aldaar.

Mooi om te vermelden was het aantal spelers van de D-selectie, die niet hoefde aan te treden, maar wel aanwezig waren om te kijken en aan te moedigen; Sem, Floris, Dirk, Misha en zowaar ook nog de hierbij behorende vaders langs de lijn! Wat een teamgeest, toe maar, het kan niet op!

Maar dan de wedstrijd. Het was al snel duidelijk dat we sterker waren en al voetballend konden dan ook de doelpunten niet meer uitblijven. Langs de lijn was er enige verwarring over de ruststand, was het nu 0-3 of 0-5? De 2e helft nam zijn aanvang en dat ging even anders dan verwacht. Bloemendaal nam brutaal onze helft in en begon eens fijn aan te vallen, wat resulteerde in 2 doelpunten. Inmiddels was langs de lijn duidelijk dat het nu niet 2-5, maar 2-3 stond. Er was dus werk aan de winkel.

Moeder ‘Boudewijn’ wipte even langs en zag haar kort bezoek door zoonlief bijzonder gewaardeerd worden. Hij trakteerde moeders op een mooie afstandpegel onder de lat, waarop moeders haar ‘winkelpad’ weer kon vervolgen. Tommy had ook nog een juweeltje voor zijn vader in petto, maar de omhaal miste net de precisie om in de kruising te verdwijnen, zonde! Inmiddels hoefde er langs de kant niet meer getwijfeld te worden aan de stand, die was nu dan toch echt 2-5. Mooi was dat we bleven voetballen. De bal het werk laten doen en niet pielen, resulteerde in een eindstand van 2-7. Na afgelopen woensdag, ook hier dus een prima pot voetbal en een dikke pluim voor allen!

De technische staf kan aan het werk en zal het nodige denkwerk moeten verrichten, er staan immers 26 aan elkaar gewaagde spelers te dringen om een plekkie. Maar wat de uitkomst ook zal zijn, D1 of D2, het zit dicht tegen elkaar aan. Door samen op eenzelfde tijdstip te blijven trainen, zal dit niet veranderen en zullen beide teams zich aan elkaar kunnen optrekken. Zowel de D1 als de D2 kan een mooi seizoen tegemoet gaan zien. Laat de bekercompetitie maar beginnen, we zijn er klaar voor!

Van uw verslaggever