Alliance ’22 is trots op zijn vrijwilligers. In deze rubriek laten we met regelmaat een vrijwillige kracht aan het woord. Over zichzelf en vooral ook over het vrijwilligerswerk voor onze club.
Deze keer: Sandra van de vrijwilligerscommissie
“Als je iets wilt veranderen, moet je bij de bron zijn.”
Hoe begon jouw Alliance-verhaal eigenlijk?
‘Officieel begon het toen mijn jongste zoon, inmiddels veertien, bij de mini’s van Alliance ging voetballen. Hij speelt er nog steeds, met heel veel plezier. Zelf ben ik opgegroeid in Haarlem-Zuidwest, vlak bij Alliance, ik keek vanaf mijn jeugd uit op de club. Veel van mijn vriendinnen voetbalden er.’
Je bent al je hele leven actief als vrijwilliger. Was het een logische stap om ook bij Alliance iets te doen?
‘Vrijwilligerswerk hoort er voor mij gewoon bij. Wij komen uit een echte zwemmersfamilie. Mijn man zit in het bestuur van de zwemvereniging, ik klok bij wedstrijden, mijn dochter zit in commissies en mijn zoon geeft training. Ik ben gewend dat je iets doet voor de club waar je kinderen sporten. Dat vind ik normaal.’
Wat gaf voor jou het extra duwtje om actiever te worden bij Alliance?
‘Ik deed altijd al de bardiensten en andere taken die gevraagd werden. Maar het ging meer leven toen het nieuwe vrijwilligersbeleid werd ingevoerd. Ik ben toen ook naar de ALV geweest. En daarna vroegen ze of ik wilde meedenken in de vrijwilligerscommissie. Dat voelde als een logische stap.’
Wat had je níet verwacht van vrijwilligerswerk bij Alliance?
‘Wat me verraste is het gevoel van samenhorigheid. Ik kende Alliance vooral van naast het veld staan of achter de bar. Maar toen ik eenmaal in de commissie zat, merkte ik: je wordt echt opgenomen in een soort familie. Dat buurtgevoel, dat sociale – dat is zó waardevol.’
Wat is volgens jou de grootste misvatting over vrijwilligerswerk bij een sportclub?
‘Dat het heel veel tijd kost. Dat hoeft helemaal niet. Je kunt het zo groot of klein maken als je zelf wil. En mensen denken soms dat het een verplichting is, terwijl het juist leuk is om samen iets te doen. Veel handen maken licht werk. Je ontmoet nieuwe mensen, je wordt betrokken bij de club. Daar krijg je juist energie van.’
Wat leer jij zelf van jouw vrijwilligerswerk bij Alliance?
‘Ik zit in een commissie die wat anders is dan ik gewend ben. Ik ben van de aanpak: “we doen het gewoon zo.” Maar hier draait het meer om luisteren, overleggen en samen beslissingen nemen. Dat is goed voor me, want het daagt me uit om uit mijn comfortzone te stappen.’
Waar ben je tot nu toe trots op?
‘Op de commissie zelf. Dat we zijn gestart, dat we gedragen worden door het bestuur, en dat we iets in beweging hebben gezet. En ook op kleine dingen, zoals op de dag van de vrijwilliger: koffie en koek uitdelen, Alliance mutsen verspreiden, een praatje maken. Zichtbaar zijn, dat doet ertoe.’
Stel: je mocht vandaag een nieuwe vrijwilliger kiezen voor jouw commissie.
Wie zou je vragen?
‘De meest kritische persoon die ik kan vinden! Want als je kritische vragen stelt, hoor je er ook bij. Dan wil ik juist dat je meedenkt over hoe het beter kan. Zo ben ik zelf ook in de commissie gekomen: door kritische vragen te stellen op de ALV.’
Hoe zie jij de rol van de jeugd in vrijwilligerswerk?
‘Daar ligt een mooie kans. Nu doen de ouders van jeugdspelers tot 18 jaar het meeste werk. Maar ik vind dat jongeren vanaf 14 of 16 ook prima al iets kunnen bijdragen. Kleine dingen: een keer prullenbakken legen, ballen opruimen, helpen bij een activiteit. Als je jong leert dat vrijwilligerswerk erbij hoort, wordt het vanzelfsprekend. Dat is iets wat ik van huis uit heb meegekregen.’
Wat zou er gebeuren als Alliance morgen geen vrijwilligers meer had?
‘Dan valt alles in elkaar als een kaartenhuis. Vrijwilligers zijn echt de motor van de club. Zonder hen wordt het onbetaalbaar en onpersoonlijk. En dat is zonde, want juist die betrokkenheid maakt Alliance zo bijzonder.’
Wat zegt jouw inzet als vrijwilliger over jou als persoon?
‘Ik hou ervan om aan te pakken en het samen te doen. Ik geloof in de kracht van verschil: iedereen brengt iets unieks mee. Als we allemaal hetzelfde waren, werd het maar saai. Juist door die verscheidenheid wordt een vereniging sterk.’
En tot slot, maak de zin eens af: “Ik ben Alliancer omdat…”
‘Omdat ik me welkom en gewaardeerd voel. Ik ben misschien geen Alliancer van het eerste uur, maar ik zie wat een waardevolle plek dit is voor mijn zoon en dus ook voor mij. En ik wil daar graag iets aan bijdragen.’
Heb jij na het lezen van Sandra’s verhaal ook zin gekregen om iets voor Alliance te doen? Dat kan al met een paar uur per seizoen. Kijk op www.alliance22.nl/vrijwilligers of spreek iemand aan op de club. Want: samen maken we Alliance!
