Het was een zonnige, maar redelijk winderige zondagmiddag. Dat onrustige briesje zorgde waarschijnlijk voor onrust in het hoofd bij de tegenstander uit Amsterdam, waardoor de scheidsrechter zich genoodzaakt zag de wedstrijd in het begin van de tweede helft te onderbreken. En daarna was het hek van de dam.

De 1^e helft liet het 5^e zien dat ze niet voor niks zo hoog staan. De 1-0 was een prachtige aanval die uitmondde in een lage voorzet van Joost op Boudewijn die koeltjes binnen schoot. Daarna was er niemand van Alliance bereid om als muurligger te fungeren, waardoor de bal onbereikbaar voor Lucas (door de muur heen) in de hoek verdween. Een fout bij het uitverdedigen door Eendracht leverde Frans een goede kans op, die hij rustig afmaakte: 2-1. Maar slordig uitverdedigen van onze mannen zorgde ervoor dat Eendracht kort voor rust de 2-2 maakte. Niet nodig, want het 5^e had een duidelijk overwicht en veel meer kansen. Wel viel op dat de temperatuur op het veld steeds hoger opliep en dat de scheids daar toch wat nerveus van werd. Vooral één speler van Eendracht ’92 was flink over zijn toeren en maakte zich steeds kwader.

Kort na rust werd het deze speler allemaal teveel en hij schreed met zo te zien boze intenties op de Alliance dugout af. Daar moesten diverse bidons het ongelden, waarna Kim zich met kalme leeuwenmoed manifesteerde en langzaam maar zeker voor rust zorgde. Toch een beetje ontdaan van alle commotie besloot de scheidsrechter de wedstrijd voor een afkoelingsperiode te onderbreken. Dat leverde een apart beeld op: de spelers van Eendracht en Alliance stonden onder de kantine gemoedelijk met elkaar te keuvelen en je vroeg je af waarom ze dan niet – nu ze hier toch alle 22 waren – gezellig een balletje zouden gaan trappen. Enfin, blijkbaar was de bron van onrust door zijn teamgenoten naar huis gestuurd en vervolgens slofte iedereen weer naar veld 2. Na een minuut of tien kegelde Simon met links de 3-2 binnen en – in de heilige overtuiging dat Luik-Bastenaken-Luik (LBL) meer opwinding zou brengen dan een gezapig zondagmiddagpartijtje – verliet uw verslaggever het Alliance-terrein. Hoe kan een mens zich vergissen! LBL bleek al beslist en saai, want die kleine Evenepoel was ongenaakbaar en de mannen van Kim bleken er ineens een paar tandjes bij te zetten en vermorzelden de opponent met 10-2.

Erwin