Met de uit Zuid-Afrika teruggekeerde Zhitao onder de lat, met Uzza weer hersteld, maar (nog) zonder Hannah, Dani en Luna., begonnen we de voorjaarsreeks in Heemskerk.

De eerste 25 minuten waren we superieur. Er werd goed opgebouwd via Eef en Sterre, die gemakkelijk het middenveld bereikten. De beide Luca’s deden hun werk op de flanken en we speelden ons een paar keer veelbelovend combinerend vrij; vooral de rechterkant met Hannelore en de uitstekende Imke draaide erg goed. Veel ‘one touch’; man, wat liep dat goed. De positieve lijn van de training werd moeiteloos doorgezet naar de wedstrijdsituatie, tot grote trots van Jan en mij. We hadden ook nog recht op een strafschop toen Uzza vanachteren neergeschopt werd, maar de scheids zag dit anders. … (in elk geval waren wij hierdoor in de 2^e helft de weer herstelde Uz weer kwijt)

Deze superieure fase sloten we af met een 0-2 achterstand. Wij hadden weliswaar voortdurend de bal, maar zij hadden een zeer snelle doelgerichte spits, die 2x scoorde uit twee kansen. Maar wij zijn niet alleen trots vanwege het voetbal, gelukkig ook vanwege de wedstrijdmentaliteit. Kopjes omhoog, een solo van Eef, die Uzza bereikte en die werkte keurig af. 1 minuut later dacht Sterre in haar overmoed, dat ze best van 30 meter met haar chocoladebeen kon scoren…. Dat zal haar niet iedere week lukken, maar vandaag wel: 2-2. Na de 3^e aanval van ADO’20 stond het ineens 3-2 voor de thuisploeg en mij begon het gevoel te bekruipen dat Zhitao niet veel gekeept had in Zuid-Aftika. Maar onverdroten voetbalden wij verder. Een combinatie via Roaya en Luca deed deze laatste in de 16 arriveren, waar zij van twee kanten werd omgesabeld. Deze keer was de scheids onverbiddelijk en Eef scoorde zoals altijd van de penaltystip.

In de pauze deden wij een geniale tactische omzetting. Het beetje zieke Koninkie ging keepen en de snelle Jess werd op hun speedy spits gezet. Daarmee was de angel uit hun aanvalsspel. Helaas ook uit het onze, want de eerste twintig minuten na de pauze verliepen rommelig en stroef.  Tot overmaat van ramp kwamen we weer achter nadat er niet goed opgeruimd werd. Daar kon zelfs het zeer attent keepende Koninkie niet bij (die kort daarna hun nummer 9 na een doorbraak met een formidabele sliding wist te stuiten). Die achterstand leidde toch weer tot een goede fase. Met Luca op linksbuiten, Roaya in haar rug en de geweldige Roos als linksback, begon de linkerflank ineens als een dolle te draaien en ook Eef kwam als mid-mid steeds beter in haar rol. De hochverdiente gelijkmaker kwam na een individuele actie van Noa (af en toe ongrijpbaar), twee man voorbij en hard en laag ingeschoten. Daarna kwamen we eindelijk op voorsprong, via een snelle break over links was de goed doorzettende Noa net sneller dan de keeper met haar teen. De 4-6 leek te komen na een geniaal steekpassje van Roaya op Luca die haar rechtsback voorbij sprintte en in de korte hoek slim inschoot. Hoe de grensrechter na zo’n inhaalactie voor buitenspel kon vlaggen en hoe de scheidsrechter dat signaal honoreerde blijft een van de raadselen van het amateurvoetbal. Hier had je echt geen VAR voor nodig om te zien dat het een glaszuiver doelpunt was. Enfin, de 4-6 kwam uiteindelijk toch na een voorzet van Hannelore en ferm doorzetten van de boze Luca, waarna een ado’20 verdedigster de bal niet meer uit (maar wel in) het doel kon schieten.

Heerlijke wedstrijd meiden. En geweldig om met jullie te werken en te vieren!