Het is begin april en de MO15-1 meiden van Alliance zijn nog steeds in de race voor drie belangrijke titels: de (hoofdklasse) competitie, het Nederlandse Kampioenschap en de beker. Dit laatste dankzij een knappe 1-5 overwinning in de kwartfinale uit tegen Buitenveldert. Knap omdat Buitenveldert altijd spelers uit andere teams voor belangrijke wedstrijden weet te strikken. Knap ook omdat de Alliance meiden eindigden met 8 hele en 2 gehavende spelers op het veld.

Blessures – dat is helaas het verhaal van dit seizoen. Van de 15 meiden in de selectie zijn er 4 langdurig geblesseerd en een aantal dat wekelijks worstelt met de pijn. Dankzij invalsbeurten van meiden uit andere teams, staat er toch iedere week weer een samenhangend elftal. Het maakt hun prestaties des te knapper.

Zaterdag tegen Buitenveldert heeft techniek gewonnen van brute kracht. Wat kunnen deze meiden soms prachtig voetballen. Bijvoorbeeld bij het eerste doelpunt: een verre inwerp van ingooispecialist Catheleine, over 2 verdedigers heen werd door Noa precies op maat doorgekopt naar Luna, die sprintte dwars door de achterlinie heen voor een  inschuivertje. Bij het 2e doelpunt (Megan) en 3e doelpunt (weer Luna, op weg naar een hattrick) werd onterecht voor buitenspel gevlagd. Maar de moedige 16 jarige scheidsrechter negeerde de lijnrechter terecht. Complimenten jongen!

Inmiddels had het harde spel van Buitenveldert zijn tol geeeist – 3 van de 12 Alliance spelers waren geblesseerd geraakt. Met 8 fitte meiden en 2 strompelende werd er dapper doorgevoetbald en met succes.  

Het 4e doelpunt kwam uit een corner, perfect neergelegd door Noa en ingekopt door Luna, de Luuk de Jonge onder 14 jarige meiden. Het vijfde doelpunt kwam op naam van de geblesseerde Mathil, die alleen nog in het veld stond om een verdediger aan zich te binden, maar op inzet toch wist te scoren. Ook knap.

Maar als ik een naam noem moet ik ze allemaal noemen, want dit was een teamprestatie pur sang, zoals we dit jaar vaker zien bij de MO15-1. Mex, Katie en Mathil speelde grotendeels geblesseerd of ziek; Catheleine, Jolijn en Amber (met Mex) hielden de atletische spitsen van Buitenveldert ver van het doel; het middenveld van Lotte, Noa, Maja en Megan was formidabel in inzet, balbezit en creativiteit; en de spitsen Katie, Mathil en Luna waren sterk aan de bal en cool in de afronding. En keeper Mara? Tja, wat is ze dit jaar gegroeid, letterlijk en figuurlijk. Ze verbaast iedereen en misschien ook zichzelf met haar soms acrobatische reddingen.

Dus op naar de ½ finales waar we alleen nog bekende teams zullen tegenkomen. Nog 2 maanden te gaan. Het wordt alles of niets. Een beter eind van het seizoen kan ik niet bedenken. Herstel snel van je blessures, meiden. Herstel snel!