Na de geweldige serie voor de Kerst moet de MO17-1 het deze weken met matige resultaten doen. Maar – als we de scorebordjournalistiek even loslaten – er gloort veel hoop aan de horizon.

We beginnen wel vaker slap, maar nu overtroffen we ons zelf. Binnen twee minuten lag de bal achter Amber. Ik denk dat we in die 1,5 minuut echt alle duels van die felle Rotterdamse meiden verloren. Daarna voetbalden we ineens ook erg goed. Eef durfde op te bouwen, Anna altijd aanspeelbaar en vooral over de rechterflank met Jessica en Hannelore bereikten we de actieve voorwaartsen soepel. Lize schoot na een mooie aanval goed in, maar de keeper redde. Noa goochelde zich onnavolgbaar vrij en haar schot werd net gestopt. Nog een schot van Lize, Larissa net niet; het wachten was op de gelijkmaker. Maar de treffer viel aan de andere kant. Een goede doorbraak en een lesje in efficiency: 0-2. En vanaf de aftrap even concentratie- en balverlies en de bal lag alweer achter Amber. Hopeloze affaire dus? Mooi niet, want de meiden hadden door dat er goed gevoetbald werd. En ondanks aanslagen op enkels en zwaaiende ellebogen drukten we Excelsior steeds verder terug. Na een goede voorzet van Hannelore wist de zeer actieve Larissa goed doorzettend de 3-1 te maken. Een minuut later leek de 3-2 ophanden, maar Larissa schoof net voorlangs. En even later moest een Excelsior-verdediger de bal nog van de lijn halen. Het zat niet mee. We hadden qua kansenverhouding met 1-3 moeten gaan rusten, maar het was precies andersom.
 

In de tweede helft ging het nog steeds goed met de energie, zij het iets minder met de zuiverheid. Centraal achterin beten Pien en Esther zich vast in hun fysiek sterke spits. Op links knokten Luca en Imke mooie duels uit met hun tegenstanders. Anna heerste op het middenveld en de kansen bleven komen. De doelpunten echter niet. We hadden veel corners die net geen doelpunt opleverden Larissa en Anna waren ongelukkig met hun schoten; Lize kreeg de bal net niet goed voor uit een vrije trap en Larissa wist na een goede solo net Noa niet te bereiken. Sterre zette fraai voor met links op Lune, maar net te hoog. Ook Excelsior kwam er af en toe goed uit, maar dan liet Amber zien hoe goed ze kan keepen (vooral die redding met haar voet!). De hoogverdiende 3-2 viel 5 minuten voor tijd, toen Lune alert een rebound binnen tikte. Daarna zagen we in ons alles-of-niets offensief bijna weer een directe goal uit een corner, maar Noa trof de paal.
 

Erg jammer, meiden. Maar goed gespeeld. En nu de blessures langzaam afnemen gaan we er nog een mooi einde aan breien dit seizoen!

Erwin van Baarle