Een beetje chilly was het, in Nieuw-Vennep. Terug in de jongenscompetitie begonnen we timide en stilletjes. Weinig vechtlust en bijna geen onderlinge coaching; de anders zo communicatieve meiden zwegen in alle talen. VVC scoorde de 1-0 door een surplus aan snelheid voorin en in de laatste minuut voor rust maakten ze zelfs 2-0. Pas na rust begonnen wij echt te voetballen; voor rust hadden we alleen een klein kansje via Amber en was vooral Uzza actief. Ondanks dat de 3-0 snel viel namen wij het spel in handen onder leiding van een ontketende Anna en de actieve Hannelore en de pittige Zhitao.
Uiteindelijk was het Anna, die de 3-1 scoorde uit een corner van de zeer gedreven Lize. Achterin was Esther onverzettelijk, Belle had een paar goede reddingen, Pien en Luca waren strijders en Lune en Eef liepen de gaatjes dicht. Uit een corner van Lize hadden we bijna zelfs de aansluitingstreffer, maar – pech, pech – de vermoeide VVC-ers maakten een paar seconden voor het einde zelfs de onverdiende 4-1.
De thuiswedstrijd tegen Volendam begon met stralend weer. Op het gras – zonder Sterre en Hannelore – maar al gauw met Robin. Omdat Anna al snel geblesseerd uitviel en Luca zich niet lekker voelde deden we namelijk snel een beroep op de keeper van de JO16-2, want dat mag als je met meiden in de jongenscompetitie speelt. We gaven de Volendammers goed partij, maar fysiek was het weer zwaar. Er liepen een paar grote kerels tussen en na Anna viel ook de dappere back Pien al snel geblesseerd uit. Maar met Amber als rechtsback (!) en Jessica als prima vervanger op mid-mid gaven we de wijdbroeken goed partij. Op linksback speelde Uzza prima tegen hun beste man. De 0-3 ruststand deed ons zeker geen recht, want met name Lize was ongrijpbaar en zorgde voor een paar gevaarlijke aanvallen (en die 0-3 viel weer slechts 15 seconden voor het rustsignaal…). Na rust gaven we knullig de 0-4 weg, maar al snel maakten we een fraaie 1-4. Rubie bracht de bal bij Lize, die onzelfzuchtig Luca in stelling bracht, die koeltjes binnen tikte. Veel strijd op het middenveld met een hoofdrol voor Zhitao en Lune (en zeker ook voor Jess). Daarna werd het zwaarder en werden de Volendammertjes kinderachtiger en wat steviger in hun spel. Hun behendige rechtsbuiten scoorde nog twee keer. Dus twee weken achter elkaar een verdiende, maar wel geflatteerde nederlaag.
Maar voor onze ontwikkeling is dit prima, meiden. Veel weerstand onder hoge druk gedwongen worden te combineren. Daar worden we beter van!