Het komt niet vaak voor dat je als coach een opgewekt humeur overhoudt aan een 2-8 nederlaag. Zeker niet als de nederlaag nog geflatteerd is ook en er eigenlijk veel meer had ingezeten. Het was bijvoorbeeld jammer dat keepster Isabelle tijdens de warming-up te ziek bleek om te beginnen en Eef haar plek onder lat in moest nemen. Die deed dat overigens prima.
We begonnen fantastisch, met een mooie pass van Anna op de snelle Luca, die keihard voorzette, de keeper liet los en Rubie schoot de 1-0 binnen. Binnen twee minuten was het echter weer gelijk. Er werd suf verdedigd bij een corner, de bal werd niet weggewerkt en Eef kon er niet meer bij. De 1-2 was ook al geen schoolvoorbeeld van alert verdedigen: een schot op de lat, iedereen keek waar de bal heen ging en hun linksbuiten tikte binnen. De 1-3? Niet opletten bij een corner, scrimmage, goal. De laatste 10 minuten zakten we even weg, al bleven meiden als Sterre en Lune voor iedere bal knokken. Enfin, ruststand 1-5. Overigens was wel te zien dat Spaarnwoude niet voor niets kampioen is geworden: veel inzet, fel -en snelheid en makkelijk schietend.
Toch zag de 2e helft er (weer) heel anders uit. De paracetamol en even rust zorgden voor een herstelde Belle en Eef kon haar vertrouwde ausputzer-plek weer innemen. Op de linkerflank hadden de dapper koppende Roos en Zhitao steeds meer zicht en greep op hun aanvallers en Jessica had dat de hele wedstrijd al. Voor Jessica’s neus stonden met Lune op rechtsmid en Lize als rechtsbuiten twee uitblinkers: veel inzet, snel en technisch. De 2-5 was een prachtig teamdoelpunt beginnend bij Rubie (om de een of andere reden was ze toch weer ontevreden over haar spel…), die Luca aanspeelde, waarna een pass op Hannah volgde, die Lize lanceerde. En die werkte dat keurig en ‘cool’ op zijn Lizes’ af. Vervolgens ontspon zich een leuk duel, waarbij wij zo’n twintig minuten zeker niet de mindere waren en goede kansen kregen. Eef – weer geweldig op dreef achterin - zette met een vrije trap (gegeven door de prima fluitende Hugo) Rubie alleen voor de keeper, die helaas net te hoog lobde. Een goed passje van de pittig spelende Uzza op Luca leidde tot een mooi schot op de paal en tenslotte zette Jessica na een mooie solo Uzza vrij voor de keeper, die snoeihard op diens vuisten schoot. In de laatste 10 minuten zakten we echter weeg weg. Hun spits kreeg alle ruimte om uit te halen, onhoudbaar voor de weer goed keepende Belle. Daarna stonden we weer te slapen bij een corner en tenslotte kreeg hun spits nog een keer vrije doorgang. Jammer van de uitslag, het verdedigen moet scherper, maar vooruit voetballend gaat het steeds beter.