Ongenaakbare A2 boekt eerste thuiszege

Woorden schoten tekort om de openingstreffer recht te doen. Beelden ook, want ik verscheen na 1 minuut en 48 seconden op ons mooie complex en toen had Bastiaan – als een ware captain – de score al geopend. Snel bijgepraat door de zoals altijd levendige grensrechter Post (hoe komt die man aan zo’n rustige zoon, zal wel de invloed van zijn vrouw zijn) bewonderde ik de kalme vastberadenheid van het technisch duo Ron en Ilja. Een voorbeeld voor Van Gaal en Giggs, zoals deze mannen hun team door moeilijke tijden loodsen.
Het was een attractieve pot, want na 9 minuten werd Julius bediend door de dynamische mid-mid Bas (zeker een aanwinst, ik vond Marnix onzichtbaar vandaag). En staande naast zijn ontroerd snikkende vader zagen wij een vlammend schot van de voet van Julius vertrekken, dat snoeihard, buiten bereik van de keeper, onder de lat binnen vloog. 2-0, wat een weelde! Die weelde was ook een beetje een last, want de verder scherpe defensie met chef Cian, de rustige Maarten, Joris (wat deed hij nou als linksback? Zeker straf omdat hij een grote mond tegen de trainer heeft gehad) en de goed voor zijn man komende Thomas was even minder alert, waardoor Job zijn klasse kon tonen bij een geweldig DSS-afstandsschot. Oh ja, de tegenstander was het arme DSS. Arm, want de jongens hadden geen leider, voor zover ik kon zien ook geen ouders bij zich, dus ook geen vlagger. Voor een team dat zo weinig backing had en al na 10 minuten op 2-0 achter stond bleven ze onwijs goed doorzetten. Hulde mannen, jullie verdienen betere support. Ze haalden op naar 2-1, maar het net was nog niet uitgetrild of iemand kopte een bal door en Bastiaan (?) rondde bekwaam, rustig af. En even later liet de fameuze ex-honkballer Tristan zien dat hij nog altijd een mooie ‘steal’ in huis heeft. Razendsnel pikte hij een bal op tussen twee verdedigers en hij werkte koeltjes af. Ook linksbuiten? Tom bleef voortdurend gevaarlijk en had nog bijna succes met een draaiend schot. 4-1 voor bij de rust.
In de tweede helft konden beide teams het belachelijk hoge niveau niet helemaal volhouden. Dat had zeker niet te maken met de entree van de altijd druistige Jonte. Onvermoeibaar raasde hij achter iedere bal aan die Teun in de diepte pompte. En hij kreeg zijn succes, zette goed door en schoot – zo kennen we hem – beheerst de 5-1 binnen. Verder drong Alliance gecontroleerd aan, gestuwd door controlerend tikkie-takkie middenvelder Mischa, die het vandaag zonder gele kaart moest stellen. Thijs en Jan Joris vonden het niet eens nodig van de bank te komen, zo superieur waren onze mannen. Hulde namens de fans!