C4M komt fysiek tekort in Nieuw-Vennep

C4M komt fysiek tekort in Nieuw-Vennep
Tsja en dat kan gebeuren als je als 1e jaars meiden C-team tegen een tweedejaarsjongensteam speelt. Twee van de mannen van DIOS waren groter dan ik (toch > 1.82, dus) en er waren er volgens de meiden al een paar met gezichtsbeharing. We misten Hannah dankzij een soort school-survival, waar ook Zhitao met veel spierpijn van terug kwam.
Om de spanning die nu bij de lezer op komt te beteugelen, zeg ik maar meteen dat we met 6-0 verloren hebben. Was dit een juiste afspiegeling van de krachtsverhoudingen? Dat was het zeker geweest als we touwtrekken of handje-drukken hadden gedaan, maar op voetbalgebied waren we gelijkwaardig. Over de gehele wedstrijd bezien hadden wij zeker meer – uitgespeelde – kansen, maar DIOS was bepaald effectiever in de afronding. Want Uzza, Lize, Eef, Luca en Rubie hadden ieder meerdere dotten van kansen, maar ofwel er werd te lang gewacht, of slecht gemikt of we werden weg geduwd. De scheidsrechter – overigens zeker geen thuisfluiter - floot tot 10 minuten voor tijd vrij attent, maar in de laatste 10 minuten waren onze meiden vogelvrij (belachelijke overtredingen bij een 5-0 voorsprong…? Hun coach vond het allemaal best, wij moesten niet zeuren..).
Op het middenveld waren de iedere wedstrijd beter wordende Hannelore, de elegant bikkelende Sterre en de strijdbare regiseusse Anna fantastisch op dreef; zij wonnen veel duels en waren de architecten van al onze kansen. Bij de rust hadden we dan ook zeker de gelijkmaker verdiend, maar juist toen viel de 2-0. Ook de achterhoede, met sluitpost Isabelle, stond pal. Voor een keeper heel frustrerend, Belle had niet eens zoveel te doen, maar DIOS peerde de bal steeds gewoon naar voren en ze hadden een snelle spits en één goed schietende middenvelder, die steeds keihard de hoek vonden. Uitblinker achterin was de razendsnelle en sterke Jessica, maar ook Roos, Pien en Lune gooiden zich steeds in de DIOS-se aanvalsgolven.
Kortom, ik moest de mopperende meiden toch zeggen dat ik zeer tevreden was over het grootste gedeelte van hun spel. Twee jaar terug zei ik zo’n beetje hetzelfde na een geflatteerde nederlaag tegen DSS. Iemand uit het DSS-publiek schamperde toen dat ik “Cocu-teksten” sprak, omdat ik het positieve benadrukte, terwijl er wel verloren was (2 jaar geleden draaide PSV niet zo lekker). Maar goed, de rest is geschiedenis. Het jaar erna werden zowel PSV als wij kampioen.