Solide zege D7M tegen EDO
6.25u vanochtend piepte mijn telefoon. Keeper Amber: “slapen gaat slecht, heb geloof ik oorontsteking, koorts…… maar ik kom wel”. Verder had Lize de hele week griep gehad en een paar meiden hadden keelpijn en voelden zich niet top. Maar ze waren er wel weer alle 15. En met zo’n teamspirit ben je onverslaanbaar.
Dat merkten de eveneens ongeslagen jongens van EDO D3. Sinds augustus hadden zij één keer gelijkgespeeld (grappig genoeg ook tegen de DSS meiden) en verder alles gewonnen. Het bleek een sterk, strijdbaar team te zijn, met handige, snelle jongens, die stevig het duel in gingen. En ze waren zeker niet van plan te verliezen van een stel meisjes. Er ontspon zich dus een pittige strijd, met ongebruikelijk weinig kansen. Amber moest wel attent zijn, maar hoefde geen briljante reddingen te verrichten, want de verdediging onder leiding van (eerst) Eef en daarna Lune gaf niets weg. Zhitao, Roos en Sterre spijkerden de linkerflank dicht met een enorme inzet en onze rechterflank is immer ongenaakbaar met meiden als Hannelore, Jessica en Nikita. Voorstopper Pien ging als een leeuwin de duels in en Isabelle wist haar voorbeeld te volgen in de tweede helft. En als er weinig kansen zijn, moet je zuinig zijn! Dat bleek deze ochtend. De eerste de beste kans kwam uit een mooie aanval toen Anna Eef aanspeelde, die weer eens iemand dolde en Hannelore aan de rand van het strafschopgebied aanspeelde. Die bleef rustig en schoof door naar Lize (niet fit, maar wel scoren!!), die rustig in de verre hoek schoot.
Ook in de tweede helft zagen we een evenwichtige, felle strijd tussen twee teams die verdedigend oersterk waren (zij hadden een enorm grote, snelle laatste verdediger) en die nooit de moed opgaven. Maar onze individualisten voorin hadden wel hun ‘moment of glory’ en die van EDO niet. Luca, hard werkend, maar niet zo onstuitbaar als vorige week, passeerde na een kwartier haar back en zette schitterend voor, tussen keeper en laatste man. En wie dook daar op: ons duveltje-uit-een-doosje: Rubie, die net als vorige week weer een belangrijke goal scoorde. Daarna was het nog een kwartier volhouden, het spel was niet om over naar huis te schrijven, maar de vechtlust en concentratie waren fantastisch.
Voor de mensen die “meeschrijven”: de meiden zitten nu in competitie en beker samen al op bijna 90 goals en als je de toernooien mee telt al tegen de 150… (en slechts 10 tegen)
Dat merkten de eveneens ongeslagen jongens van EDO D3. Sinds augustus hadden zij één keer gelijkgespeeld (grappig genoeg ook tegen de DSS meiden) en verder alles gewonnen. Het bleek een sterk, strijdbaar team te zijn, met handige, snelle jongens, die stevig het duel in gingen. En ze waren zeker niet van plan te verliezen van een stel meisjes. Er ontspon zich dus een pittige strijd, met ongebruikelijk weinig kansen. Amber moest wel attent zijn, maar hoefde geen briljante reddingen te verrichten, want de verdediging onder leiding van (eerst) Eef en daarna Lune gaf niets weg. Zhitao, Roos en Sterre spijkerden de linkerflank dicht met een enorme inzet en onze rechterflank is immer ongenaakbaar met meiden als Hannelore, Jessica en Nikita. Voorstopper Pien ging als een leeuwin de duels in en Isabelle wist haar voorbeeld te volgen in de tweede helft. En als er weinig kansen zijn, moet je zuinig zijn! Dat bleek deze ochtend. De eerste de beste kans kwam uit een mooie aanval toen Anna Eef aanspeelde, die weer eens iemand dolde en Hannelore aan de rand van het strafschopgebied aanspeelde. Die bleef rustig en schoof door naar Lize (niet fit, maar wel scoren!!), die rustig in de verre hoek schoot.
Ook in de tweede helft zagen we een evenwichtige, felle strijd tussen twee teams die verdedigend oersterk waren (zij hadden een enorm grote, snelle laatste verdediger) en die nooit de moed opgaven. Maar onze individualisten voorin hadden wel hun ‘moment of glory’ en die van EDO niet. Luca, hard werkend, maar niet zo onstuitbaar als vorige week, passeerde na een kwartier haar back en zette schitterend voor, tussen keeper en laatste man. En wie dook daar op: ons duveltje-uit-een-doosje: Rubie, die net als vorige week weer een belangrijke goal scoorde. Daarna was het nog een kwartier volhouden, het spel was niet om over naar huis te schrijven, maar de vechtlust en concentratie waren fantastisch.
Voor de mensen die “meeschrijven”: de meiden zitten nu in competitie en beker samen al op bijna 90 goals en als je de toernooien mee telt al tegen de 150… (en slechts 10 tegen)
