Ziek, zwak en misselijk, maar wel een punt
Van te voren had De Ziekte die Nederland al weken lang teistert ook in ons team toegeslagen. We hadden diverse afzeggingen: Tosca, Nina, Mischa en Anna B. Gelukkig had de coach van DM7 Erwin vier van zijn meiden bereid gevonden om ons uit de brand te helpen (Anna, Hanelore, Sterre en Jessica). Top meiden (en coach)! Er was wel een aangenaam zonnetje die zaterdag en Waterwijk was zo aardig om te wachten tot onze “hulptroepen” er waren. Olivia keepte de eerste helft met de nieuwe handschoenen, nou die hielden de eerste goal van Waterwijk helaas niet tegen, maar stopten later een bal wel weer prachtig. Die goal ging er wel wat te gemakkelijk in hoor, omdat onze verdediging nog niet helemaal wakker was.
Toch knokten onze meiden voor wat ze waard waren, en dat was nodig ook, want de Waterwijkers schuwden het duel niet. In de eerste helft kreeg Hannah nog een dot van een kans, maar die kon zij helaas niet verzilveren.
In de rust bleken ook een aantal van onze MC1 meiden nog niet helemaal in orde (Lisette, Dorine) of geblesseerd geraakt (Jill). Maar goed dat we dus 4 meiden van de DM7 hadden aan wie niet was te merken dat ze al een hele pot hadden gevoetbald.
Soms heb je geluk nodig, en tot ieders verbazing vergiste de keepster van Waterwijk zich bij een terugspeelbal (of het was een polletje) waardoor wij zo maar een goal in de schoot geworpen kregen. 1-1 en de spanning was terug. De druk was echter behoorlijk groot van Waterwijk en zij scoorden de 2-1, een bal die onhoudbaar was voor Hannah, die de 2e helft keepte. Onze meiden lieten zich echter niet ontmoedigen en van links met Olivia op de flank, en de dartelende, goedspelende Jula op rechtsbuiten, braken we een paar keer gevaarlijk uit, maar tevergeefs. Lisette, die na verzoek van interim coach Erwin, toch nog besloten had nog wat minuten te gaan voetballen, pegelde echter op een zeker moment in het strafschopgebied van Waterwijk de bal er zo snoeihard in, dat iedereen met open mond zat te kijken. Een heerlijke goal, en de verdiende gelijkmaker. De vijf meegereisde ouders Rob, Monique, Sandra, Nicolet en Pink konden opgelucht adem halen: zo was de (lange) rit naar Almere niet voor niets geweest.
Op de terugweg brachten we (Nina, Zanna, Jill en ik) nog een bezoekje aan de zieke Saar W. en brachten haar de doos met bloemen en tijdschriften (dank Pien!) namens ons hele team. Saar was blij met het bezoek, maar het zal nog een lange weg zijn om weer helemaal fit te worden. Hopelijk kunnen we haar over een tijdje weer in het groen, zwarte shirt van Alliance zien spelen.
Roger
Leider MC1
Toch knokten onze meiden voor wat ze waard waren, en dat was nodig ook, want de Waterwijkers schuwden het duel niet. In de eerste helft kreeg Hannah nog een dot van een kans, maar die kon zij helaas niet verzilveren.
In de rust bleken ook een aantal van onze MC1 meiden nog niet helemaal in orde (Lisette, Dorine) of geblesseerd geraakt (Jill). Maar goed dat we dus 4 meiden van de DM7 hadden aan wie niet was te merken dat ze al een hele pot hadden gevoetbald.
Soms heb je geluk nodig, en tot ieders verbazing vergiste de keepster van Waterwijk zich bij een terugspeelbal (of het was een polletje) waardoor wij zo maar een goal in de schoot geworpen kregen. 1-1 en de spanning was terug. De druk was echter behoorlijk groot van Waterwijk en zij scoorden de 2-1, een bal die onhoudbaar was voor Hannah, die de 2e helft keepte. Onze meiden lieten zich echter niet ontmoedigen en van links met Olivia op de flank, en de dartelende, goedspelende Jula op rechtsbuiten, braken we een paar keer gevaarlijk uit, maar tevergeefs. Lisette, die na verzoek van interim coach Erwin, toch nog besloten had nog wat minuten te gaan voetballen, pegelde echter op een zeker moment in het strafschopgebied van Waterwijk de bal er zo snoeihard in, dat iedereen met open mond zat te kijken. Een heerlijke goal, en de verdiende gelijkmaker. De vijf meegereisde ouders Rob, Monique, Sandra, Nicolet en Pink konden opgelucht adem halen: zo was de (lange) rit naar Almere niet voor niets geweest.
Op de terugweg brachten we (Nina, Zanna, Jill en ik) nog een bezoekje aan de zieke Saar W. en brachten haar de doos met bloemen en tijdschriften (dank Pien!) namens ons hele team. Saar was blij met het bezoek, maar het zal nog een lange weg zijn om weer helemaal fit te worden. Hopelijk kunnen we haar over een tijdje weer in het groen, zwarte shirt van Alliance zien spelen.
Roger
Leider MC1
