Na een paar minuten was het al helder: dit ging anders worden dan de vorige competitie. ODIN bracht een elftal stevige kerels op de been, die niet van plan waren zich een oor aan te laten naaien. Het waren zo te zien veelal tweedejaars-D’s (groot en snel), zodat de handelingssnelheid bij ons omhoog moest en dat was voor sommigen even wennen. Dit leidde tot een pittig voetbalgevecht, met wisselende kleine kansen. Kleine kansen, want behalve een doorbraak van Lize, uit een schitterende pass van Hannelore, hadden we wat dreigende corners, maar echt grote kansen waren er niet. Voor de tegenpartij al helemaal niet, want Lune was libero en als Pien en Isabelle er dan ook stevig ingaan, komen er weinig doelkansen. En als ODIN al eens dreigde reageerde Amber op haar bekende, zelfverzekerde manier.
Na rust zette de D7M er duidelijk een tandje bij. De passes werden strakker, de bal ging sneller rond en het wachten was op het openingsdoelpunt. Helaas viel dat aan de verkeerde kant, want in haar ijver liep Anna net Eef voor de voeten en toen was er zelfs voor Amber geen houden meer aan. Achter mij op de bank hoorde ik Luca en Lune zakelijk uitwisselen: “da’s onze eerste achterstand dit seizoen”. Dat klonk niet alsof ze het hoofd in de schoot gingen leggen. En dat bleek. De linkerflank ging beter draaien, want Sterre en Zhitao kwamen beter in de wedstrijd en onder leiding van de getergde Anna drongen we ODIN terug. Na wat gemiste kansen kwam de bal via Lize bij Anna, die hard en laag de verdiende gelijkmaker binnen schoot. De prijs voor het mooiste steekpassje was weer eens voor Nikita, die op aangeven van Jessica, ineens de opkomende Hannelore vrij voor het doel zette, maar hun keeper kwam goed uit. Ook onze Amber verrichte een paar goede reddingen, het bleef nagelbijtend spannend. Er volgde een vlammend schot van Rosalie, Lize raakte de paal, we zagen sprints van Rubie en Luca, maar met nog een paar minuten op de klok leek het toch of we ons bij een gelijkspel moesten neerleggen. Dat leek, want die D7M bestaat uit vechters, die vertrouwen in elkaar hebben en nooit opgeven. Dus in de allerlaatste minuut onderbraken wij een ODIN-aanval, de bal kwam hoog in de buurt van Anna, die ‘plukte’ hem uit de lucht en gaf meteen diep op Lize, die haar allerlaatste krachten aansprak en net tussen een verdediger en de keeper de bal een tikje gaf en tergend langzaam rolde de bal het ODINse doel binnen. Tsja, meiden, het wordt een beetje saai, maar ik was weer trots op jullie. Vandaag vooral op jullie enorme teamspirit en doorzettings-vermogen (en volgende week weer op jullie prachtige voetbal).