Op de training voor de wedstrijd vroeg Lize of er niet meer gejuicht kon worden bij een doelpunt. “Die is wat van plan, dacht ik”.
Al vanaf de 1e minuut werd duidelijk dat VVC van een ander kaliber was dan de jongens van Geel Wit en RCH. Dit waren grotendeels 2e jaars D-tjes, die bepaald hun been niet terugtrokken in een duel met een meisje. Nogal onstuimig aangemoedigd door een trainer die niet van een meidenteam wilde verliezen ontspon zich een echte wedstrijd.

Onze keeper Amber werd voor het eerst serieus beproefd en liet zien dat ze nu al goed is en alleen nog maar kan groeien. De meiden die deze week op schoolkamp waren geweest (Rosalie, Sterre en Hannelore) moesten NOG een keer diep gaan, want dit was een match die inzet en vechtlust vergde. En wedstrijdmentaliteit blijken ze te hebben, deze dames. Wij openden de score door een hard en hoog schot van Lize, na een slim passje van Eef. Maar VVC bleef aandringen met aardige combinaties en Lune, Isabelle en Pien hadden in het centrum hun handen vol. Zhitao en Jessica hadden het op de vleugels meestal wel onder controle, maar een stormaanval door het centrum betekende de gelijkmaker. Vrijwel meteen sloegen we terug. VVC rende steeds met veel man naar voren, hetgeen gevaarlijk is als je tegen een ploeg speelt die snel kan omschakelen. Via Hannelore en Anna kwam de bal bij Eef, die alweer de op volle snelheid liggende Lize bereikte en de ruststand was daarmee bereikt: 1-2.
De VVC-ers gooiden er in de 2e helft nog maar eens een schepje bovenop en af en toe tackleden zij wel heel enthousiast op de meiden door. Gelukkig kwam na rust onze bikkel Luca weer in het veld, die menig jongen een koekje van eigen deeg verschafte. Het spel golfde heen-en-weer. De vleugelspelers Rubie – later Sterre - en Pien, waren soms dreigend, de kleine Nikita hield zich prima staande in het geweld. Uit een corner viel de gelijkmaker, Pien schoot na een machtige ‘run’ nipt over en een boogbal van Lize kuste de lat. 5 minuten voor tijd zag aanvoerder Anna net op tijd dat Lize weer eens vertrok en dit keer was er geen houden aan, beheerst ingeschoten: 2-3. En Lize kreeg dus haar zin: alle speelsters en de weer royaal opgekomen ouders juichten en juichten!