Buizen op zaterdagavond, als twaalfjarige verveelde ik me rot. De Mounties Show, dat kon toch allemaal wel wat grover? John Lantings Theater van de Lach, dat mocht toch gewoon veel bloter? De Berend Boudewijn Kwis, kon daar niet een paar miljoen prijzengeld tegenaan? Nee, ik droomde van een leven als televisiemaker, de grootste aller tijden.

Nu moet je een beetje mazzel hebben. En ja, u heeft het bij het rechte eind. Ik ben het inderdaad; Arie, het tieneridool van weleer die menig meisjeshart (én jongenshart?) sneller deed kloppen in de eerste echte Nederlandse televisiesoap 'Goede Meiden, Slechte Meiden'; toen een mix uit het wereldje van échte Gooische meiden en het leven van barende Barbies van nu. Smaak- en bovenal spraakmakend!

De stap naar programmamaker was een logisch vervolg in mijn carrière. En met trots kan ik nu zeggen dat televisiekijkend en –minnend Nederland op zijn wenken wordt bediend. Je blijft zaterdagavond thuis voor de buis. Men vreet mijn formats en ik melk ze vakkundig voor u uit.

Niet alles was meteen goud! Heus, er zaten er óók wel tussen, die dan maar op andere wijze uw huiskamer bereikte. Dit tot mijn groot verdriet, 'Nederland was er nog niet klaar voor' heette dat dan. Het zij zo.

Maar 'De Gouden Koets' zou écht een kijkcijferkanon zijn geweest. In amper drie weekjes september tot aan Prinsjesdag toe, de ratelende koets op de keien, 24/7 in den lande met W.A. en zijn Maximaatje naast Bea in de hoofdrol. Lukt het hem haar de koets uit te treiteren? Dan treedt zij af en leest hij de troonrede. Smullen geblazen, toch? Maar de RIVD wilde er niet aan en uiteindelijk werd het dan maar 'De Gouden Kooi', ook leuk.

De Fabeltjeskrant had voor een derde maal kunnen terugkeren en zo Heintje Davids doen verbleken. Juffrouw Ooievaar die weer tot op het verenpak vernederd wordt in haar zoveelste talentenjacht door de giechel van geprezen jurylid Mijnheer de Raaf. Willem 'Hol'Bever, die waterpomptang- en nietpistoolloos gepensioneerd rondjes tuft op een scooter door het Grote Dierenbos, nu zijn broer Ed vakkundig en moorddadig geëlektrocuteerd is. Ach, het werd Idols, X-Factor, The Voice of Holland en College on Tour, om er maar een paar te noemen.

En nu al het tweede- en derderangs garnituur aan BN'ers te pletter is gevallen van een duikplank, is het voor mij tijd op zoek te gaan naar wat nieuws. Iets wat weer verschrikkelijk veel stof doet opwaaien. Ik ben bezig met 'Old Stars' (werktitel), waarin wij kunnen zien hoe het de voetballende 'All Stars' is vergaan twintig jaar na dato. Maar nu niks acteren. Nee, pure reality tv! Een stel zuipende en grof gebekte veteranen, elkaar niets ontziend op veld, kleedkamer en kantine. Elkaar uitmakend voor God mag weten wat of op de bek timmerend bij een eigen doelpunt of verkeerde pass. Ouwe velletjes poedelnaakt onder de douche met geschoren klokkenspel en verlopen tattoos. Lurkend aan een pijpie pils, kwijlend kijkend naar de kantinedame. Platte voetbalhumor van de bovenste plank.

De typecasting zou vandaag beginnen, heren veteranen waren gewaarschuwd. Maar het werd een druilerig samenspel in laag tempo. Kleumende heren elkaar braaf coachend. Niet écht om van te watertanden. Nu ja, hooguit dan het niet aflatende regenwater rond de monden. Ik had genoeg gezien bij een ruststand van 4-0 voor. De drie punten ongetwijfeld binnen en kijkcijfers waar Paul de Leeuw of Beau van Erven Dorens van dromen, maar ik dus niet. Ik buig mij nu eerst over aanpassingen aan het format van Piet Paulusma, waarin hij zon voorspelt en óók zon schenkt. Veteranen in de herkansing.