De voortekenen waren al niet gunstig. We misten vier spelers door (wintersport)vakantie, - en twee spelers hadden er een nacht in de auto opzitten - maar Hellas weigerde zeer “sportief” zelfs maar een poging te ondernemen om de wedstrijd te verplaatsen. Zij roken hun kans om de topper nu te spelen. Voor mensen die denken dat jeugdvoetbal om sportiviteit en de ontwikkeling en het plezier van kinderen gaat alweer een desillusie.

En die kans grepen ze overtuigend. Want ondanks het feit dat onze vier invallers – Tijn, Jonte, Young Kon en keeper Kyle – hun uiterste best deden, was Hellas de bovenliggende partij. In de uitwedstrijd hadden ze zelfs aan veel hulp van hun scheidsrechter niet genoeg om ons te verslaan, maar deze zaterdag speelden ze fel, hard en slim. En Alliance-teams krijgen nooit hulp van de scheidsrechter. Integendeel, ook vandaag viel op de vrije trappen waaruit de 0-1 en de 0-2 voort kwamen nogal wat af te dingen. Kyle wist met een prima redding nog even de 0-3 diep in de 2e helft te voorkomen, maar dat was slechts uitstel van executie.

Over de gehele linie werden we echter met name in de duels afgetroefd. Positieve uitzondering was zoals gebruikelijk Joel, die weer een fantastische wedstrijd speelde. Verder probeerde de D1 wel op te bouwen, want lange, hoge ballen zijn voor een verdediging van dit kaliber een eitje. Maar keer op keer verloren we door slordige passing of gebrek aan scherpte in de duels de bal. En Jesse stond continu tegen een overmacht. In de tweede helft hadden we met Youri in de spits een beweeglijk aanspeelpunt, maar echt gevaarlijk werden we zelfden. Tenslotte nog een eervolle vermelding voor Wesley die na de pauze de ausputzerplek over nam en - met leeuwenhart – lang een struikelblok was voor de Hellas aanvallers.
Kortom, uithuilen en opnieuw beginnen.