Voorde Boarding Cup leek de D1 goed in vorm. Veel spelers hadden afgelopen jaar of het jaar ervoor de boarding cup met de E1 gewonnen, dus je zou denken: ze weten hoe klein die goaltjes zijn…….. Helaas! De eerste wedstrijd tegen Geel Wit bleef ondanks een hele serie grote kansen 0-0. Achterin speelde Bernhard foutloos en Lucas liet vandaag zien dat hij zijn vorm van voor zijn lange blessure weer te pakken gaat krijgen, maar voorin grossierden de mannen in slap en/of naast schieten. De tweede wedstrijd maakten we het nog bonter: DSS werd bij wijlen weggespeeld, maar toch slaagden we erin met 1-2 te verliezen. Youri scoorde wel de 1-0 op aangeven van Robbie, maar daarna miste iedereen zoveel kansen (we wisten wel drie keer het houtwerk te raken) dat DSS toch weer moed kreeg en zij kregen 1 kans en scoorden twee keer. Hun gelijkmaker fabriceerden wij eigenlijk zelf door tegen een aanvaller op te schieten.

Er was echter nog hoop, want we konden natuurlijk de resterende drie wedstrijden winnen! Tegen Ado’20 kwamen wederom 1-0 voor nadat Pepijn patryk voor de tweede keer vrij voor de keeper zette. Even later – ja alweer – schoot Pepijn snoeihard op de lat. Vervolgens bleven wij kansen missen en nadat ADO gelijk had gemaakt begonnen we ook ineens kansen weg te geven. 1-3 en uitgeschakeld. En toen ging het lopen. VSV werd kansloos van de mat gespeeld. Jesse kreeg het op zijn heupen en een woedende Youri schopte er drie binnen, waarvan twee op aangeven van Robbie, die er zelf ook een met links binnenprikte. In de slotwedstrijd werd gehakt gemaakt van RCH. Patryk, Bernhard en Pepijn combineerden er lustig op los en de eerste twee scoorden de eerste twee. De laatste werd gescoord door de weer onvermoeibare Wesley. Mannen, jammer dat het scoren zo laat op gang kwam, want zoals jullie 4,5 van de 5 wedstrijden speelden jullie als kampioenen, maar we hadden veel pech en te weinig venijn in de afronding.

We zien elkaar in Zandvoort!!