Het begon veelbelovend. De eerste tien minuten speelde de D1 fel en overtuigend. Er kwamen wat kansjes en corners en de topper tegen Velsen (strijd om de 1e plek) leek onze kant op te kantelen.

In de pauze moesten we echter vaststellen dat we heel blij mochten zijn dat het nog 0-0 stond. Velsen nam het initiatief over, combineerde beter en was feller in de duels. Ook in de tweede helft bleef het een gegeven dat we zwaar leunden op onze goede verdedigers. Joel was weer super en ook Thomas, Bernhard, Wesley en Bas hielden veel tegen. Daar achter stond invaller keeper Jonte de wedstrijd van zijn leven te keepen. Hoogtepunt was een loeihard afstandsschot laag in de hoek, dat ie klemvast pakte.

Slechts één keer was hij kansloos, dat was toen hun grote man José (verder goed bespeeld door jesse) uit een corner vrij voor zijn neus verscheen. Ook in de tweede helft lukte het niet om via het middenveld de spitsen aan het werk te zetten. We hielden vast aan de lange en onzuivere bal, wat fijn was voor de Velsen-defensie. Jammer, want wij hebben juist erg behendige spelers op het middenveld. Nu was het voor de voorhoede een kwestie van zelfwerkzaamheid om nog kansen te scheppen en dat lukte alleen de onvermoeibare Youri, van wie je niet merkte dat ie met ingetapete, gekneusde teen speelde. Op het laatst kreeg ook Robbie de geest en op aangeven van Youri kwam hij nog tot een grote kans en een afgekeurd doelpunt.

Jammer, mannen, maar het seizoen is nog lang en we krijgen Velsen nog thuis.