Er zijn wel eens van die dagen waarop het voetballen lijkt op zwemmen in een pot met stroop. Dat overkwam de Alliance meiden MD1afgelopen zaterdag 15 oktober uit tegen Castricum MD1. Onze meiden waren in de eerste helft niet vooruit te branden, verloren veel duels, spelhervattingen vanuit onze goal belandde bij de tegenstander en voorin konden we nauwelijks een vuist maken. We kregen dus drie doelpunten om onze oren, maar ook omdat we te laat reageerden in het strafschopgebied.

Die meiden van Castricum waren trouwens veel beter dan we vooraf hadden gedacht. Zij hadden de nummers 1 en 2 (Waterloo MD1 en ADO MD1) al gehad, dus hun positie op de ranglijst (7e) was een beetje vertekend. Wellicht zat er dus ook wat onderschatting aan onze kant bij.

In de rust werden de meiden door de coaches even wat wakker geschud en zij kwamen na der rust vol vechtlust weer uit de kleedkamer. We namen het initiatief in handen en na hard werken scoorde Emma (de R.) een dikverdiend doelpunt. Nina was heel dicht bij 3-2 en als die had gezeten dan hadden we echt nog een kans gehad. Helaas scoorde Castricum uit een counter de 4-1 en daarna zijn we niet meer in de wedstrijd gekomen. We kregen zelfs nog een vijfde doelpunt tegen. Meiden, jullie kunnen trots op jezelf dat je met een 3-0 achterstand zoveel vechtlust hebt getoond en het Castricum nog behoorlijk lastig hebt gemaakt. Met voetbal is altijd alles mogelijk, dus nooit opgeven.

De coaches zijn weer dank verschuldigd aan de twee vlaggenisten Ruben en Sipke.

Tot slot zegt een tekening soms meer dan 1000 woorden. Onze eigen elftaltekenaarster Anna Koster heeft over de wedstrijd onderstaande prachtige tekening gemaakt. Hartstikke goed Anna, maar de volgende keer bij verlies de uitslag alsjeblieft in heel kleine letters zetten -)

Tot over twee weken!

Vriendelijke groet,