Weer negen, maar…


weinig tegenstand was de oorzaak. Na het 1e van Bloemendaal met 9-0 aan de kant te hebben gezet, was nu hun 2e aan de beurt. Niets ten nadele van de tegenstander, maar tot veel partij geven kwamen ze niet. Het had van onze zijde dan ook veel meer moeten worden, dan slechts zeven. “Zeven” hoor ik u denken “negen, dan toch?”. Nee, twee doelpunten vielen zowaar aan Bloemendaal zijde. Tweemaal werd onze ‘man of the match’ van verleden week gepasseerd, waarvoor mijn oprechte excuses. Had ik hem verleden week maar niet zo moeten ophemelen en prijzen in woord en schrift. Kennelijk liep Alex nog wat met zijn hoofd in de wolken en met zijn voeten naast zijn schoenen, dan krijg je dat. Niet scherp dus en schlemielig hield hij de nul niet.


En dat konden we van een ieder zeggen. Gewoon geen scherpte leidde tot bijzondere capriolen op het veld. Zoals een onvervalste ‘Toontje Poelsma’ tot in de perfectie uitgevoerd door neef Spee. De ‘stokken’ van stand-in rechtsback John? Zo kinderlijk eenvoudig de panna, dat overkomt zelfs Manolev in goeden doen niet. De rush van Hofman, ja, hij kan wel degelijk snelheid maken. Zijn licht wiebelige kont werd door vier tegenstanders als schijnbeweging aangezien en daar stond hij dan plots oog in oog met de keeper. De schrik zat er goed bij hem in en het overzicht was volledig zoek. Hij zag geen Gerard vrijstaan, hij zag geen keeper op goal, hij zag het hele doel niet eens en achteloos schoot hij de bal dan maar tegen een reclamebord. De voorzet over 50 meter van Harry belandde plots boven op de lat. En zo’n zelfde bedoelde voorzet van Eric, maar dan over vijf meter, trof als een soort van ‘stiffie’ hetzelfde lot. En zo werd er volop geklungeld in en rond de vijandelijke zestien, terwijl er botweg meedogenloos afgewerkt diende te worden.

Maar toch, de volle zes uit twee wedstrijden en met een saldo van zestien voor en twee tegen en ook nog nooit in je sterkste formatie te hebben kunnen aantreden, spreekt natuurlijk boekdelen. De veteranen zijn weer op weg naar het kampioenschap. Niks voorbarig, maar gewoon er voor gaan, dat is de geest weer dit seizoen.

Nu denk ik nog wel aan verleden seizoen en in het bijzonder, waarom werden wij nagenoeg met een zelfde selectie, dat jaar wel kampioen? Volgens mij zit het ‘m in de verandering van omgeving, als ik er goed over nadenk. Nog nooit werden de veteranen kampioen op het oude terrein. De bouwkeet en de zwarte lijnloze knollenvelden, het resulteerde in niets voor ons veteranen. Wijk je vervolgens uit naar ‘oude glorie’ Haarlem en zie daar; kampioen, voor het eerst in de geschiedenis. En nu bekruipt dat gevoel mij dus weer. Weer terug op het oude nest, maar wel onderhevig aan zo een gedaantewisseling, dat de resultaten er weer van afspringen. Ja, kennelijk kan ons veteranen dat bekoren. Een groen grasveld, dit maal gespaard en afgekeurd wegens een regenbui en dan maar uitwijken naar het door menig veteraan zo vervloekte kunstgras. Het doet ons niet in paniek raken, we gaan gewoon lekker door met waar we goed in zijn; de volle buit en punten pakken. En dus durf ik alweer te spreken van een naderend ‘feessie’, alleen maar vanwege de veranderde ambiance. Kennelijk is dat hetgeen dat ons tot grote hoogten doet stijgen. En hoe langer ik er over nadenk, hoe zekerder ik van de zaak word.

Dus, het bestuur kan nu al aan de slag voor het volgende seizoen. Geef ons ook dan weer een broodnodige verandering, die ons kan bekoren. Draai de velden voor mijn part weer een kwartslag, geef ons desnoods een eigen kleedkamer of richt een veteranenhoek in vol met foto’s van weleer, maar doe iets voor het seizoen 2012-2013. Koester ons en vertroetel ons, prikkel ons en verras ons en wij komen tot grote daden. Ook dit seizoen zullen wij uw geloof in ons niet beschamen. Wij gaan weer vol voor het kampioenschap! En het levende bewijs dat verandering ons goed smaakt, zagen we terug in onze Lex na afloop. Heerlijk en tevreden onderuit gezeten in de fonkelnieuwe groenzwart gekleurde Alliance canapé verorberde hij achter elkaar welverdiende tosti’s, ook een stuk of negen!

VeterArie