Moeizame zege in Zaandam: D1 wint 1-2


De ene week is de andere niet. De laatste tijd zijn onze spitsen fel en alert. Maar- kwam het door de autorit? – hun uitstraling bij Hercules Zaandam was die van vredig herkauwende runderen. Goedmoedig, zeker niet te beroerd om wat te spelen met een bal, maar weinig doelgerichts. Je zag ze af en toe echt fysiek wakker schrikken van de bal. Slechts op links met Patryk en Pepijn werd er af en toe leuk gecombineerd. Hercules bleek een pittig spelende, gedegen opbouwende tegenstander, die duidelijk van plan was de eerste punten binnen te slepen. Achterin gaven we zoals immer weinig weg, maar ook daar heerste onrust en slordigheid in de opbouw en aangezien het middenveld in de 1e helft ook moeizaam liep was de o-o rust logisch.


In de tweede helft kwam het voor de D1 vertrouwde schepje er bovenop. Erg mooi liep het niet, maar er werd wel hard gewerkt. De Hercules-opbouw werd goed ontregeld en we begonnen meer druk te ontwikkelen en uit een mooie vrije trap van Patryk (prachtige curve in de kruising) kwamen we op 0-1. Hercules knokte zich terug en met wat hulp van de verder goed leidende scheidsrechter kwamen ze op 1-1. Zelfs de Hercules- grensrechter gaf aan dat de beuk in Wesleys rug wel afgefloten had mogen worden. Dat gebeurde niet en toen werd het voor de dader een fijn kopkansje. Doorzettingsvermogen en veerkracht zijn echter belangrijke kwaliteiten van onze mannen en ze zetten de schouders er weer onder. Jesse trok het middenveld naar zich toe en hij gaf de pass op Robbie, die tussen twee verdedigers een schijnbeweginkje maakte en uit lastige hoek over de keeper stiftte: 1-2