Gezien de beperkte voorbereiding: 0x gezamenlijk getraint en nog nooit samen gespeeld als geheel team en gezien het feit dat hoofdklasser Stormvogels op bezoek kwamen waren de verwachtingen voor de D1 niet te hoog gespannen. En dan regende en stormde het ook nog als een idioot. Kortom, je moest wel gek zijn om vol goede moed naar ons mooie complex te gaan. Daan Oppenhuis floot en onze vaste vlagger Stephan was alert langs de lijn.

Zoals zo vaak kregen de thuisblijvers ongelijk! Er ontspon zich namelijk in de nattigheid een hartverwarmend duel. Vanuit een werkelijk hermetisch gesloten verdediging toog de D1 fris van de lever ten aanval. Tim kreeg een mooie kans na doordouwen van Youri en langs de linkerkant combineerden Pepijn, Jesse en Patryk af en toe heel soepel. Maar de Stormvogels lieten zich niet kisten en prikten af en toe terug. Als dat echter gebeurde sloten ofwel onze nieuwe keeper Lucas of aanvoerder Bas de weg genadeloos af. Het eerste kwartier waren wij wat sterker; het tweede kwart lag Stormvogels iets boven. In die fase verloren wij te snel te bal en werd er teveel hard en hoog gespeeld.

In de 2e helft begonnen de mannen te vermoeden dat er meer in zat. Langzaam maar zeker werd de druk verhoogd en het regende (jawel) kansen. Robbie kwam regelmatig zijn man voorbij en Mattijs prikte de bal af en toe mooi naar de spitsen. Alliance werd sterker en sterker; de regen werd steeds massiever. Het langzaam lekker aangegroeide publiek begon zich te roeren. Achterin was iedere bal voor Thomas, Wesley of Steven. Joel en Bernhard liepen zich de longen uit het lijf en Bernhard ontpopte zich op het middenveld, net als Pepijn daarvoor, tot een lefbinkie. Beide jonge ex-E-spelers durfden de Stormvogels aanvoerder in duels uit te dagen. Stormvogels kreeg nog een enorme kans, maar hier blies de wind gelukkig de bal net naast. Verder krijste het publiek bij iedere gemiste kans van Youri, Robbie, Patryk of Tim de longen uit het lijf. Drie minuten voor tijd schoot Youri op de paal. Echt een 0-0 wedstrijd riep Henk (vader van Jesse). Aardige kerel, maar verstand van voetbal heeft hij niet, zo bleek een minuut later. Youri brak door en leek zich vast te lopen; robbie en Mattijs schoten te hulp en uiteindelijk kwam de bal bij Jesse. Die haalde van buiten de ‘16’ uit en via de binnenkant paal sloeg de bal tegen het net. Een orkaan van gejuich barstte los; spelers en ouders vierden het doelpunt als of de champions league was binnengehaald. En ja, zo voelde het ook een beetje. Van deze mannen gaan we nog meer horen dit jaar!