Het was allemaal goed bedoeld, de voorwedstrijd tussen onze E9 en de RCH E4. Als we hadden geweten dat onze hoofdmacht zo aangeslagen zou raken van het nipte verlies dan hadden we het niet gedaan……

Terwijl onze zondag 1 eigenlijk een puntje had kunnen zuigen aan het spel en de mentale weerbaarheid van onze E9-ers. Want ook zij (van de E9) werden de afgelopen weken geplaagd door tegenslagen zoals het continu openblijven van het transfer-venster.

Hierdoor zagen wij de veelbelovende topscorers Rif en Gijs vertrekken naar verre oorden, zoals daar zijn de F2 en DSS. In de dying seconds van deze altijd hachelijke periode raakten we zelfs bijna onze tovenaar Maxime aan de veteranen van VEW kwijt! Hij schijnt zelfs hun kleuren gedragen te hebben en tegen A’22 gespeeld te hebben. Ik ga dat nog bij Veterarie en de bondskootsj checken.

Gelukkig had technisch manager van de E9 – Robin de Zwart – goed ingekocht. Net voor het sluiten van de markt bleek hij Niels op de kop te hebben getikt. Niet om het een of ander, maar als je Gijs op de schouders van Rif zou zetten kijkt Gijs net in de ogen van Niels!

Een reus dus, met een turbo achtige versnelling. Al in de 1^e helft prezen wij ons gelukkig toen hij de assist gaf waaruit de ook al ontketende Ole de gelijkmaker (en zijn 2^e goal) scoorde. De samenwerking tussen deze grote, blonde kerels en Anna liep gesmeerd. Dankzij het frisse spel van de E9 namen wij inderdaad via Ole de leiding, maar RCH gaf niet op. Twee afstandsschoten waren de bij vlagen uitstekende keeper Mika te machtig (denk nog even in stilte terug aan de manier waarop hij kort voor rust de bal onder de lat wegranselde!). Daar hielpen ook geen Kit en Sterre meer aan.

In de 2^e helft vormden Luca en Niels de aanval, gevoed door Maxime en Anna nam de keeprsrol op zich, zoals gebruikelijk met haar katachtig elan. Door de omzettingen moesten we even wennen en RCH liep uit naar 4-2. Maar de moed opgeven was er niet bij en via een prachtige counter, assist Luca, doelpunt Niels, brachten we de spanning weer terug. De wedstrijd golfde heen-en-weer maar RCH hield stand.

En toen, ja, wat gebeurde er met de stoere mannen van zondag 1? Knepen de kinderen te hard in de handen van Tim Koppen cs? Zongen ze te hard op de tribune? Ontstond er toch een gevoel van, ja, als het zelfs de E9 niet lukt……. Ik stel voor een commissie van onderzoek om de pro’s en contra’s van voorwedstrijden te onderzoeken, met name de mogelijk funeste gevolgen op het zelfvertrouwen van de hoofdmacht van een nederlaag van de jeugd.