Vergeet ik zowaar bijna mijn voornemen dit weekend om de C1 weer eens uit te lichten. Vergeef het mij, maar het zal wellicht gekomen zijn door de nog immer niet verwerkte domper van de veteranen gisterenochtend (zie Vete(T)raantjes) op deze mooie maandagmiddag. Enfin, beter laat dan nooit, zullen we maar denken.

Ja, waarom wil ik nu weer eens verhalen over de mannen van de C1? Nou, eigenlijk om meerdere redenen en wel, dat natuurlijk mijn zoonlief er in speelt en gelukkig hersteld is van zijn gescheurde enkelband, die hem weken aan de kant hield en daarmede mij van langs de lijn. Maar ook zeer zeker gezien de tegenstander van deze zaterdag; de nummer 4 Amstelveen, met 1 punt voorsprong op Alliance, de nummer 5. Een wedstrijd die je eigenlijk wel kan zien als de strijd om ‘the best of the rest’. Swift, Concordia en SDZ maken de dienst uit, zijn de gedoodverfde top 3, maar wie wordt de bovenste van de rest? Nou dat gaat dus tussen Alliance en Amstelveen en dat beloofd dan ook een kraker te worden deze middag. Maar nog meer vanwege het mooiste doelpunt wat dit weekeinde viel, want die viel op zeker gewoon in deze wedstrijd. Niet alleen de goal was een bijzonder fraaie, maar ook de inleiding was er om je vingers bij af te likken.

Om 13.15 uur floot de jonge, prima leidende scheids voor aanvang van de wedstrijd. Er werd leuk en aantrekkelijk voetbal gespeeld van beide kanten en het spel golfde op en neer. Er werd gespeeld in een Nederlands elftal opstelling met als vanouds in het hok onze eigen perenplukkert Floris. Sem en Daan centraal achterin, Bas en Cas op de backposities, Derek en Rico als controleurs, ‘grote’ Dirk op nummer 10, ‘kleine’ Dirk en Tijmen op de flanken en Mischa als diepste aanvaller.

Opvallend i.t.t. de vorige week, was dat de intentie om elkaar aan te spelen en te kiezen om met combinatievoetbal van achteruit lekker op te bouwen, een stuk verzorgder en nauwkeuriger ging. Niet meer die lange peren naar voren van de perenpukkert, maar veelal via een verdediger in te spelen en zo de weg via het middenveld naar voren te zoeken. Rekening houdend met het hobbelige veld, wat duidelijk aan het eind van zijn seizoen is, zag dat er vaak piekfijn uit. Maar ook aan Amstelveen zijde ging dit verzorgd, volop aan de bak dus voor de mannen!

Na verloop van tijd viel de 1-0 binnen en ik weet bij God niet meer van wie of hoe die ging, maar ik meen Mischa en anders zij het mij vergeven. Niet veel later bijna 2-0 door een bekeken lobje over grote afstand van Mischa, die een beter lot had verdiend dan naast en over te gaan. Goed gezien en mooi geprobeerd. De twee nul volgde toch uit een fijn aangesneden vrije trap van Rico, die afgemeten op het hoofd van ‘grote’ Dirk tegen de touwen aan kletste. Lekker ruststandje en vaders en moeders waren tevreden over het vertoonde spel. In de kleedkamer, naar ik mag hopen, waren Tim en Ralph dat ook. Maar ongetwijfeld zullen ze daar nog wel wat waarschuwingen, tactische tips en andere puntjes op de “i” hebben gezet, zoals een goed coach nu eenmaal betaamt. Amstelveen zou met deze stand immers gedreven en getergd uit de startblokken komen.

Met Giel en Sewit als verse krachten gingen wij er eens goed voor staan. En ja, dat lag dus in de lijn der verwachting. Amstelveen zette een tandje bij en ondanks goed verdedigend werk bleef de aansluiting niet uit; 2-1. Het wachten was op de 2-2, want Amstelveen bleef drukken en mijn gedachte ging alweer uit naar verleden week, waarin onnodig een 1-0 voorsprong weggegeven werd met 1-1 als eindresultaat tegen Argon. Maar toen kwam het moment. Derek aan de bal links op het middenveld, slalomde keurig tussen twee man door. De tik op zijn enkels, duidelijk hoorbaar, weerhield hem niet om op de been te blijven en door te zetten langs de lijn. Nog een klets op zijn enkels van een te laat ingezette tackel doorstond hij ook nog en knap met links gaf hij de bal voor, die helemaal aan de andere zijde bij ‘kleine’ Dirk belandde. Geheel vrij en dus tijd genoeg om deze bal eens lekker voor te zetten, besloot de ‘kleine’ dappere Dirk het zelf maar eens te proberen en hoppa, daar verdween de bal over grote afstand over de verbouwereerde keeper heen hoog in het net bij de tweede paal. Wat een puntgave goal en wat een bevrijding. Ja, het kon niet anders dan dat het verzet van Amstelveen nu definitief was gebroken. Daniël ook weer terug van een blessure kreeg ook nog wat speeltijd en zo werd de wedstrijd keurig uitgespeeld: een dik verdiende 3-1 overwinning en stuivertje gewisseld met Amstelveen op de ranglijst. Nogmaals wat een actie van Derek daar op links en wat een meesterlijke goal van Dirk den Boer. Jammer, dat volgende week er niets op het programma staat, want ik heb nu eigenlijk al weer zin om de mannen aan het werk te zien. Prima gevoetbald in een meer dan leuke pot.

Et-C-terArie