Vanwege een door griepjes en gedoe aangetaste selectie togen we met een zekere zorg richting Spaarnwoude. Op de vrijdagtraining verschenen Mattijs en Bas niet wegens ziekte, vrijdagavond laat werden Thomas en Mick afgemeld en Marijn klaagde over hoofdpijn. Zou het nog ongeslagen Spaarnwoude hiervan profiteren?

Gelukkig verschenen Mattijs en Bas fris aan de start en ook Marijn bleek een goede nacht te hebben gehad. Maar het was vooral de herboren Steven die achterin de Spaarnwoude-aanvallers tot wanhoop dwong. De afgelopen weken was hij even zoekende, maar vandaag was hij weer de onpasseerbare turbo van voor de winterstop. Geen voorsprong bleek voor de aanvallers groot genoeg, Steven achterhaalde ze wel. Omdat achter hem Bastiaan ook weer op de belangrijke momenten paraat bleek konden we naar hartelust aanvallen. Dat gebeurde ook. De mannen bleken ineens de bal weer soepel te kunnen laten lopen. Er werd goed getikt en de kansen regen zich aaneen. Tim en JJ (met links op de paal) kregen goede schietkansen; Youri daverde een paar keer langs meerdere verdedigers, maar voor rust trof alleen Jan Joris doel met een wel heel schlemielig doelpuntje waar hun verder prima keepende keeper flink mistastte.Verder zagen we dat onze mannen elkaar de bal ontzettend gunden, tot in het absurde. We noteerden zelfs een keer tien passes achtereen in hun penalty-gebied zonder dat er werd geschoten.
Na de pauze drong Spaarnwoude flink aan en hadden we twee keer mazzel, maar toen Youri op aangeven van Polle de 0-2 binnenschoot was het gedaan. Bij Spaarnwoude zakte de moed in de schoenen, hetgeen sterk af te raden is als JJ op oorlogspad is: 0-3. De assist was van de prima spelende Mattijs. De hinkele-pinkelende Bas (hamstringleed is zo te zien nog niet geheel voorbij) nam niettemin plaats achter een vrije trap. Zonder dat ie hem nou echt lekker raakte was hun keeper kansloos en gingen we tevreden met een 0-4 in de pocket ons weegs.