Gewoon een vrijdagavond, het kan ook op een zaterdag zijn, maar er is feest bij de Wassenaartjes. Schoonzus jarig, nichtje geslaagd voor haar eindexamen, een zilveren bruiloft? In het middelpunt van de belangstelling staat broer Guus, immers hij heeft de scheurkalender van Hard Gras gehaald en dat is niet zomaar iets! En dus wordt daar over gesproken. Na een half uur lachen en bescheuren, komt daar dan die ene dodelijke opmerking van de buurman; “Zeg Fred, voetbal jij eigenlijk nog?”. Het liefst zakt Fred nu door de grond, maar hij houdt zich staande en antwoordt kort en bondig; “ja”.

“Voetbalt Fred nog?”. De vraag alleen al? Natuurlijk voetbalt Fred nog en hoe! Daarom nu dit stuk geheel gewijd aan Fred, onze Fred. En terecht ook, want zondag stond de kraker op het programma; uit tegen het goed voetballende Bloemendaal. Weliswaar op de ranglijst nog onder ons, maar met twee wedstrijden minder gespeeld en met minder verliespunten, zouden ze een plekkie boven ons kunnen komen. Bloemendaal uit, een te duchten tegenstander in de race om het kampioenschap. En dus verschijnt daar onze Fred. Als de nood hoog is, kun je altijd van hem op aan.

Het begint al in de kleedkamer. Twee of drie rake opmerkingen uit zijn mond en je ziet dat de spanning van zijn teamgenoten als sneeuw voor de zon verdwijnt. Op het veld de rots in de branding, pratend en dirigerend vanaf zijn stek als laatste man. Zo zouden we de wedstrijd aanvangen, met mijzelf als vlagger, wat dan weer een minpuntje is, maar het gaat hier nu over Fred! Bloemendaal begint furieus en tikt naar hartelust, maar komt niet tot uitgespeelde kansen. Onder leiding van Fred, keert de wedstrijd na een minuut of tien. We krijgen grip op de wedstrijd en komen tot de eerste gevaarlijke aanvallen. Altijd beginnend bij Fred, rustig kijkend naar de juiste opening, gevolgd door een prima pass. En daar trekken wij de middenlijn over, met Gerard meteen alleen voor de keeper, hopeloos falend, dat dan weer wel. Maar dat doet niet terzake, want we hebben het hier over Fred. Gerard oog in oog met de keeper door Fred zijn spel en inzicht en niet anders.

Vijf minuten later, als Fred een volgende aanval gedreven van achteruit opzet, is het weer Gerard, die nu wel bekwaam afrond. Het is dan ook niet meer dan logisch, dat Gerard juichend naar achter stuift en Fred in de armen springt. De anderen volgen als vanzelfsprekend. Met nog vijf minuten te gaan tot de thee, krijgen we wat vreemde scheidsrechterlijke beslissingen tegen, wat leidt tot ophef en irritatie aan onze zijde. Het is Fred die ons tot bedaren en rust maant, want protesteren heeft nooit zin. En zo loodst Fred ons veilig de rust in.

Bij de thee is het niet anders dan voor aanvang. Fred neemt het woord, stippelt de tactiek uit en weet ons stuk voor stuk weer gemotiveerd te krijgen voor de tweede helft. Het wordt erop of eronder. De druk van Bloemendaal lijkt niet meer tegen te houden en zelfs Fred kan de gelijkmaker niet voorkomen. Wat Fred dan wel weer weet te voorkomen, is de verder te verwachten druk te temperen, door zelf lijfelijk van de goal af te gaan spelen. En daar verschijnt hij dan op het middenveld of duikt plots op in de punt van de aanval. Goed voorbeeld doet goed volgen en zo kantelt de wedstrijd wederom door toedoen van Fred. We krijgen weer geloof in een goede afloop. Fred keert in alle rust terug op zijn vaste positie en leidt gewoontegetrouw de ene na de andere aanval in. Niet veel later is zijn opening bijzonder fraai en is Harry’s voortzetting met een afgemeten voorzet op Bas, ingevallen voor Gerard, de bekroning op zijn werk; 2-1. En ook Bas draaft juichend naar achter en valt Fred in de armen. Wij allen volgen.

Het vertrouwen groeit en Fred laat de teugels wat vieren. Hij weet dat het niet meer mis kan gaan en vol overgave spelen ‘zijn jongens’ de wedstrijd uit. Op slag van het einde tekent Bastiaan zelfs nog voor 3-1. Tevreden en voldaan laten wij het douchewater op ons neerdalen, smaakt het pilsje prima en trakteert Koning Fred ons op een heerlijk broodje naar keuze, want ook dat is Fred. Een terechte en mooie overwinning en een flinke stap in de richting van het kampioenschap. Medeconcurrent Edo morst weer punten en alleen OG blijft gelijk met ons opgaan. Nu krijgen we OG nog en dan weten wij wat ons te doen staat onder de bezielende leiding van Fred! Het kampioenschap lonkt namelijk, maar dus niet zonder onze Fred!

Inmiddels ligt dit verslag ook op de burelen van Hard Gras. Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk weten nu hoe het komt dat Guus zo aardig kan voetballen: Fred!

VeterArie