Dertig minuten te laat en zonder netten (maar ja, we zijn te gast dus we voegen ons) gingen we onder leiding van Gé van start. Onze dribbelaars Gijs en Maxime, ondersteund door een aantal aanvallende jonge dames (Jill en Sterre) probeerde het de Hoofddorpers lastig te maken. Maar die makkers van UNO waren niet voor de poes. We werden steeds verder teruggedrongen en na een goede voorzet tikte een aanvaller van dichtbij in. De weer goed keepende Ole zat er nog met zijn vingers aan, maar de 0-1 was een feit. Even later tikte Ole nog een bal precies op de lijn weg. Toen kreeg Anna het op haar heupen. Zij is altijd een onnavolgbare speler, maar ze gaat niet graag recht op het doel af. Nu deed ze dat wel en het was meteen gevaarlijk en doeltreffend. Rif veroverde de bal, Anna pikte de bal mee en schoot hard raak. Dat was ook de ruststand.
De tweede helft werd helemaal spannend. UNO was steeds iets sterker, maar de bikkels achterin: Luca en Kit waren vrijwel onpasseerbaar. Met leeuwenmoed kleunden zij er elk duel in en hun enthousiasme werkte aanstekelijk. En als het al eens dreigend werd greep keeper Mika in. Of Sterre, Anna of Gijs speelde reddende engel. Eén keer kwam Mika geweldig uit toen er iemand alleen voor hem verscheen en in de laatste minuut tikte hij de bal nog uit de hoek. Bleef het dan 1-1? Neen. Luca passte de bal op Rif, die aan een imponerende run begon en beheerst afrondde. Er waren nog meer dan vijf minuten te gaan en dat werden voor diverse ouders slopende, wurgende minuten. UNO gaf niet op en verdiende wel een gelijkspel, maar de F3-kids waren onverzoenlijk: de punten bleven in Haarlem.