Al de hele week had de technische staf van HFC D4 de mannen opgepept: zaterdag tegen de koploper, we gaan het ze heel moeilijk maken! En, toegegeven, zeker in de 1^e helft bood HFC dapper tegenstand. De aanwezige D2-ers hadden het zwaar. We misten vandaag ook nogal wat spelers: Tim (zijn rug), Wesley (aan de spuug), Mattijs (pingpong) en Bas (tot de kerst). Verder hadden we een hele club ECL-ers, die gisterenavond waren doorgezakt. Bastiaan, die in de 1^e helft een paar verrassende en verontrustende grabbelacties liet zien; Jan Joris, die de wedstrijd gebruikte om zijn slaapwandeltechniek aan te scherpen en dan ook nog twee van onze invallers Boris en Joost, die ik de afgelopen jaren wel eens frisser gezien heb. Gelukkig was invaller Jeffrey wakker en scherp en trouwens alle invallers leverden een puike partij af.

Maar het ging dus niet vanzelf: zowel Polle als een HFC’er misten in de 1^e helft een penalty. Verder verloren wij voor ons doen erg veel duels; blijkbaar was het feit dat wij van hun D2 gewonnen hebben voor onze mannen een garantie dat die D4 natuurlijk een eitje zou zijn. Het positieve gevolg hiervan was een erg leuke 1^e helft. Beide partijen lieten af en toe staaltjes prachtig voetbal zien. En een voordeel van JJ’s toestand was dat hij eerder de bal afgaf, zo zette hij een keer Robbie briljant alleen voor de keeper, maar Rob had niet de scherpte van de avond (training) ervoor. In de pauze gaven de mannen aan dat de 2^e helft altijd beter ging. Het blijmoedige vertrouwen dat ze hier uitstraalden maakte Martin en ondergetekende licht nerveus. “Je loopt straks het veld op, dan is het 2^e helft en dan win je vanzelf”, zo klonk het. Nu merkten wij het voordeel van bijna nooit een donderspeech: als je dan een keer uit je slof schiet heeft het effect. Energiek betraden de spelers het veld en binnen tien minuten was de klus geklaard. Thomas was de hele wedstrijd lekker op dreef, maar jongens als Marijn, Steven en Mick tapten echt uit een ander vaatje. Een mooie aanval over veel schijven eindigde bij Marijn, die snoeihard uithaalde: 1-0. Daarna zorgde Jan Joris dat hij op de goede plek stond (weer zo’n prachtig lobje) en was het 2-0. Toen knapte er iets bij de HFC-ers. Marijn haalde nog een keer hard en hoog uit: 3-0 en tot slot tikte Robbie na weer een goede stoor-actie van Youri de 4-0 binnen. Er volgden nog vele kansen, maar uiteindelijk maakte HFC dat wel dapper bleef doorvoetballen de ere-treffer: 4-1.