Op een goed bespeelbaar veld vlogen de dappere F3-ers er meteen voluit in. Vooral Jill bleek er zin in te hebben: ze was onvermoeibaar voorin. Met Anna als katachtige keeper vrijwel onpasseerbaar, leken de kaarten in ons voordeel geschud. Helaas vindt de F3 dit jaar moeilijk het net.

Kansen zat, ook weer in deze 1e helft, maar de bal wil er niet in. Gijs, Maxime en Rif kwamen na prachtige aanvallen in goede schietpositie, maar ze misten kracht en geluk. Op de training schieten ze hun trainers en ouders bijna dood, maar in de wedstrijd mist men een stukje gezond killers-instinct. Daar zijn kinderen als Ole, Sterre en Mika wellicht ook iets te lief en/of beschaafd voor. Wellicht dat de aanvoerdersband voor wat meer inspiratie kan zorgen. Op Luca had de band in ieder geval het effect dat zij vol vuur de flink uit de kluiten gewassen Bloemendalers te lijf ging. Ook Kit was achterin weer heldhaftig bezig, maar ook hij kon niet verhinderen dat de rust bij 0-1 in ging. Een gelijk spel hadden we op dat moment zeker verdiend. Na rust moesten we flink doorwisselen en dat brak het ritme uiteindelijk, daardoor vielen er nog drie doelpunten en helaas geen van allen aan onze kant. Maar ondanks deze wat geflatteerde nederlaag waren de trouwe F3-volgers het over één, nee twee dingen eens:

1. dit was de beste wedstrijd tot nu toe qua veldspel
2. dit is een geweldig leuk clubje kinderen!