Het was een zwaar, enigszins zompig veld en een stevig ogende tegenstander, maar onze D2 knalde uit de startblokken. De eerste paar minuten waren we griezelig veel sterker en kregen we een paar mogelijkheden, met name een fraaie kans voor Jan Joris, maar ongelooflijkerwijs ging de bal er niet in.

De oude voetbalwet luidt dat ie dan vervolgens dat ie dan aan de andere kant valt, maar daar staat Bastiaan op zijn post. Onze lange man oogt flegmatiek, maar is steeds belangrijk in het vasthouden van de ‘0’. Ook bij VSV had hij goede reddingen vooral in de 2e helft kwam hij een paar keer daverend uit. Sowieso was de defensie weer een onnneembaar fort met Polle weer in goede vorm en driemanschap Mick, Wes en Steven (met af en toe ook Marijn) weer superieur in de duels. De spannende duels werden op het middenveld en voorin beslecht, waar we tegen een fysieke overmacht optornden. Met name hun centrale duo was imposant. Daar viel voor de mannen niet tegenaan te duwen.

Het spel golfde heen-en-weer tot diep in de tweede helft Polle een afgeslagen aanval oppikte, twee man passeerde en met links keurig afrondde. Jammer dat er niemand van de familie Doing dit mocht gadeslaan.

VSV bleef daarna wel aandringen, maar uiteindelijk maakte Youri in de laatste minuut een echt spitsengoal en gingen we tevreden met 0-2 huiswaarts. Weer een zege en dat tegen een team dat dit jaar in de eerste klasse begon en nu in de 2e klasse boven ons vrij hoog staat.