Bezoekuurtje

Vandaag kwam Jos op bezoek. Jos was vooralsnog een onbekende, maar moet je dan de lulligste zijn en hem meteen de deur wijzen? Nee, als Jos op bezoek wenst te komen, dan mag die gewoon langskomen. Als Jos maar vriendelijk en beleefd is en zich bovenal gedraagt, dan hoor je ons niet piepen. Nu kwam Jos niet met de meest al te vriendelijke bedoelingen op bezoek. Jos kwam langs om eens flink wat oren te wassen. Ja, en dan heb je aan ons een hele kwaaie, want wie denkt die Jos wel niet wie die is?

Op papier zouden wij in verliespunten gezien tweede op de ranglijst staan, maar volgens de rangschikking met een wedstrijd minder vierde. En Jos stond tweede, maar in verliespunten gezien dus eigenlijk derde, één plekkie onder ons! Ja en in dat licht bezien, kan je de bedoelingen van Jos zijn bezoek aan ons wel duiden. Jos kwam doodeenvoudig langs om hier brutaal drie punten te stelen. En dat gaat natuurlijk zomaar niet.

De Veteranen hebben dit seizoen de beschikking over wel 20 man, maar nog immer plek voor slechts elf. Dat zijn nu eenmaal de regels van de KNVB en binnen die lijnen dienen wij ons dan ook te begeven. Het maakt het er alleen allemaal niet gemakkelijker op en het is iedere week dus weer puzzelen geblazen. Want hoe maak je van 20 man sterk een compact elftal, met hooguit drie mannetjes in de reserve. Nu wil een kritisch stukje van mijn hand wel eens helpen, maar ook dat geldt dan weer niet voor allen.

Ik dik in mijn verslag graag een foutje van Fred wat aan en zie hier, die neemt komende zondag (vandaag dus) de kuierlatten. Tegen zoveel onrecht op papier is Fred namelijk niet bestand, dus die stapt huilend op de motorfiets en gaat een eindje uit rijden. John daarentegen speel je juist hiermee in de kaart en dat weet ik dan nu voortaan. Ook over John schreef ik dat hij er geen pepernoot van bakte afgelopen week. John op zijn beurt pikt dit niet en komt dus gewoon zondag opdraven om het tegendeel te bewijzen. Zelfs zo, dat je hem ook niet meer op de bank krijgt, die speelt gewoon 90 minuten lang.

Nu is het niet mijn opdracht om iedere week een aantal figuren uit het team te schrijven, er zijn er gelukkig ook die of zelf of met slechts een heel klein beetje hulp verstek laten gaan. Robert en Joep hadden zich reeds afgemeld en Roel verkoos met zo’n bezetting een snipperdag op te nemen. Voor Gerard was het feest in Eindhoven, wat aannemelijk klonk nu PSV niet speelde. En Jeroen, die nieuwe dan, was weer hersteld van zijn hamstring, maar wij vonden van niet. Dus, twee wissels, tot de andere Fred nog komt buurten en ontvang je Jos uiteindelijk met 14 man sterk.

Jos was een meer dan vriendelijk bezoek. Hanteerde een keurig tempo wat zelfs voor ons ouderen, als ook voor de zwaardere onder ons te belopen was. En Jos had zelfs een heuse boterkoek voor ons meegenomen, want de koffie was nog niet geserveerd of Jos kopte het leder al in eigen kruising. De kaakjes die Bas vervolgens bij de thee wilde serveren, deed hem ongelukkig languit over het been van Jos op het groene karpet belanden. De beloning kwam vanaf 11 meter en zou ons rustig achterover kunnen doen leunen in de stoel. John benutte het cadeautje en daarmede was zijn eerste schot van dit seizoen tussen de palen een feit.

Lex bleek een voorbeeldig gastheer en morste een heerlijk petit fourtje in eigen goal, waardoor wij allen weer op de punt van onze stoel gingen zitten. Frank, uitgeklust en wel, blijkt een trouw lezer van mijn verslagen. Een goed verstaander, die genoeg heeft aan een half woord. Want legt John aan om te schieten, dan posteer je jezelf naast de goal, daar waar gewoontegetrouw de schoten van John belanden, om met een simpele voetbeweging de bal toch tot doelpunt te kunnen promoveren. Ietwat opzichtig liet hij veel te lang het koekje smaken, waardoor Jos kon profiteren van dit nagenieten. Met een 3-2 stand in ons voordeel ga je dan maar broodjes smeren voor de lunch.

In de rust volgt dan ogenblikkelijk de patstelling aan onze zijde. Er moeten nu drie man de deur uit, maar wie? Je kijkt naar Toon, je kijkt naar Bas, dat zij het dan maar zeggen, maar nee hoor. En verder gaf ook niemand een krimp. Kennelijk was men allemaal uiterst content met het eigen gastheerschap en wilde van geen wijken weten. ‘Man of the Match’ tot dusver, Toon zelf, nam toen maar het voortouw en liet het bezoek voor wat het was. Jeroen Spee en Arie volgden, zij het met tegenzin.

De voor de lunch door Jos ook nog meegebrachte krentenmik was wel aan Willem besteed. De welgemikte krent verdween via Jos eigen standbeen wederom in eigen goal. Wat een fijne gast is die Jos toch. Vanaf de kant begon het een beetje eenzijdig tafereeltje te worden en begon je je eigenlijk af te vragen of het jatten van drie punten wel de reden van Jos bezoek was? Jos bleef maar zoete broodjes bakken, nuttigde geen harde sandwiches en liet zich verder gedwee de kaas van het brood eten. Een nog achtergelaten en verdwaald petit fourtje bracht daarentegen het kind in Lex weer boven, maar in die koffietijd had Alex allang geen trek meer. Nog één maal hielden wij de deur wagenwijd open en toen was het toch echt tijd voor Jos om huiswaarts te keren.

Mocht Jos ons een keertje op bezoek uitnodigen, dan nemen wij zoveel lekkers uiteraard niet zelf mee. Gewoon bij binnenkomst meteen brutaal de keuken in, onbeschoft snuffelen in laden, kasten opentrekken op zoek naar die drie punten en dan via de achterdeur het pand verlaten en op naar huis. Met Toon, Jeroen en Arie dan natuurlijk voorop, want die zullen ook dan maar weer het goede voorbeeld geven.

VeterArie